Chiang Mai
Door: Bob & Ruth
29 April 2012 | Thailand, Chiang Mai
Liefste allemaal,
De verhalen volgen elkaar nu in rap tempo op… We blijven ontzettend veel beleven en het is weer klaar met het gerelax zoals we dat in Cambodia deden.
Op het moment van schrijven zittn we al bijna 2 uur in de bus van BKK richting het zuiden. We stappen uit in Chumpon van waaruit we de ferry nemen naar Ko Tao. Maar eerst een verhaal over onze belevenissen uit Chiang Mai, want wat hebben we veel gedaan en gezien!
Vanuit Sukhothai kwamen we laat in de middag aan en gingen weer op zoek naar een hostel. We bekeken er een paar en zijn uiteindelijk blijven hangen bij Chiang Mai Inn. Lekker shabby, maar goedkoop en prima.
De volgende d ag weer een door Bob georganiseerde walking tour, wat kan die jongen dat toch! We bezochten weer veel tempels en zagen veel Buddha’s. Chiang Mai is de tweede stad van Thailand, maar zo druk als BKK is het gelukkig niet. Er is een Old City met allerlei gezellige steegjes. Heel leuk en niet super druk. We wilden de walking tour eindigen met een speciale massage, in een massage salon naast een vrouwengevangenis. In die salon werken vrouwen die vastzitten en op deze manier proberen te rehabiliteren. Een massage van een gedetineerde leek ons wel een unieke ervaring. Helaas, we waren te laat en de salon was al dicht....jammer!
Dan maar een taxi richting Saturday Walking Street. Weer een markt met ALLES! Een van de eerste dingen die we zagen was ‘Footmassage”. Na die hele dag lopen en de gemiste massage bij de gevangenis, namen we een kleine voetmasage. Tegen het einde van de massage gingen de dames ineens staan. Bob bedankten ze luid en ik mompelde nog iets met mijn ogen dicht over het niet willen verlaten van de massagestoel... Wat we niet doorhadden, was dat op dat moment het Thaise volkslied ergens werd ingezet. Dan hoor je te gaan staan... Oeps. Bob had het als eerste door. En ik maar bedanken en mij afvragen waarom die vrouwen mij raar staan aan te kijken..Uiteindelijk stonden we snel op en zagen dat de hele markt veranderd was in een stilstaande massa. Allemaal respect tonend voor het volkslied. Erg grappig, maar bij ons duurde het dus even voordat we het doorhadden. Na het volkslied hadden we trouwens nog een volle 5 minuten massageplezier. HeerlijK!
We wilden op de markt lekker gaan eten en lekker eten deden we. Een kippie hier een spiesje daar, noodle soepje hier en pad thai daar. Maar als klap op de vuurpijl viel mijn oog op Mr. Salmon de sushikar. Ja hoor, laat mij maar mijn bakje vullen. Wat heb ik staan smullen, als een gek!
Toen we richting hostel liepen zag Bob een schietschijf en dan weet ik hoe laat het is. Natuurlijk even een paar kogels en schieten zou hij. Deed hij nog best goed ook!
Die avond scheidde onze wegen voor een paar uurtjes. Ik zou lekker even gaan rommelen (hetgeen ik zo graag doe) en Bob ging naar Thai boxing. Hij was de hele avond zoet en vond het super spectaculair. Die avond had ik zulke dorst en Bob bleef maar weg, dus dan maar even snel naar de 7Eleven voor een fles water. Wie staat daar aan de kassa met een fles water? Bob! Wat een toevalligheid, hij had een superavond gehad en ook ik was blij met mijn rommelavondje.
Op zondag deden we weer een kookcursus. Naar mijn mening de beste tot nu toe. Het was weer een avondklas, maar met een bezoek aan de markt waar je een uitleg kreeg over de groente, fruit en kruiden gebruikt in de Thaise keuken.
Vervolgens terug naar de kookklas en daar begonnen we met koken, iedereen koos 5 gerechten uit en maakte die een voor een. Wat hebben we lopen smullen. Zelf maakten we; hot&sour shrimp soup, Thai noodles, Chicken and cashew, Chiang Mai noodles, Chicken Coconut soup, papayasalad, fishcookies, Paneang curry met pork, red curry chicken. Daarbij leerden we allebei hoe we een curry pasta zelf moesten maken. Mensen thuis, bereid u voor. Er komen straks twee keukenprinses thuis!
We kregen na afloop een prachtig geillustreerd kookboekje met alle recepten en meer! We vonden het een super gezellige avond!
De dag erna waren we van plan om met de scooter een loop van 100km te rijden door de Chiang Mai Provence. Helaas zagen we die nacht samen de zon op komen en waren we helemaal kapot van het niet kunnen slapen en de hitte. Die dag hebben bijna helemaal volgeslapen, die avond bezochten we een nightmarket en hebben we weer lekker genoten van het Thaise streetfood.
Dinsdag deden we iets heel bijzonders. We zouden naar een olifantenkamp gaan. Lang van tevoren besloten we dat we geen training wilden doen, dat vonden we onzin en zielig. Op een olifant zitten kriebelde wel een beetje, dus dat wilden we dan toch wel doen. Voor de rest geen zielige onzin en dergelijke. Al in Laos hadden we een groepje gesproken dat ons vertelden over het ‘spiritbreaking’ van olifanten, dit doet men om ze te breken en zo de olifant te laten gehoorzamen. Men straft de olifant hierbij herhaalde keren totdat het enorme beest geen weerstand meer biedt en zijn spirit dus is gebroken. We werden zo verdrietig van dit verhaal dat we sindsdien besloten dus maar niet een trucjes/mahouttraining tour te doen.
Olifanten trips zijn enorm duur, dus we hebben goed rond moeten kijken. Uiteindelijk haalde de man van ons hotel een flink stuk van de prijs af en hadden we een goede deal. Dat bleek zeker toen de gids, Tom, ons kwam ophalen en apart nam om te vragen of we onze prijs niet wilden vertellen aan andere bezoekers. Die betaalden ongeveer 18 euro pp meer. Hadden wij ook weer een mazzeltje. Het ging om een kleine groep olifanten die van een familie is. Die familie verdient geld om de olifanten te verzorgen door toerisme. Tom bedankte ons daar nog even voor; “we are very happy that you are here today, because of your money”. Lekker eerlijk.
Toen we aankwamen kregen we uitleg over de olifanten. Toen kreeg ik al een beetje een gek gevoel. Tom sprak over de training van olifanten en vertelden precies hoe dat in zijn werk ging. Hij vertelde met iets andere woorden eigenlijk dat ook deze olifanten gebroken waren en dat hij ze strafte als ze ongehoorzaam waren. Ai....toen hadden we even het gevoel de verkeerde trip gekozen te hebben.
We leerden wat commando’s maar waren er beiden van overtuigd dat de olifanten precies wisten wat ze moesten doen en waar we heen zouden gaan.
Toen we bij de olifanten aankwamen was het wel even slikken, wat een enorme beesten. Voor zover ik een getraind oog heb voor het welzijn van olifanten, zagen ze er gelukkig uit en werd er goed voor ze gezorgd. Er was ook een baby, samen met moeder ietwat geisoleerd van de groep. De babyolifant was echt een speels beest, hij komt op je afgerend en duwt zijn slurf in je handen. Vervolgens lekker op zijn rug op de grond om met je te spelen. Heel schattig....
We gaven de olifanten wat eten, maar af en toe riep Tom iets en dan moesten ze “thank you” toeteren of je een kus geven. Hetgeen mijn maag het meest deed draaien was hun warme welkom. Twee olifanten met muziekinstrumenten die een dansje doen... toen dacht ik echt even op totaal de verkeerde plek te zijn. Bob riep nog: what is this?! Gelukkig was dit snel gedaan en hoopten we snel op een andere sfeer, geen trucjes gewoon puur samen met de olifanten zijn.
We oefenende onze commandos;s maar natuurlijk wisten die slimme beesten al precies wat ze moesten doen. Samen met de commando’s gebruikt men ook een soort haak op een stok. De haak was gelukkig bot, maar ik vond het maar niks. Er werd uitgelegd dat die haak diende als een soort ferme hand of iets dergelijks.
Na een lekkere Thaise lunch was het tijd om een ritje te maken. Met blote voeten ga je op het voorbeen van de olifant staan, die je vervolgens optilt zodat je op zijn nek kan zitten. We gingen met z’n tweeen op 1 olifant en wandelden een stuk door prachtig landschap. Die beesten deden precies dat wat ze zelf wilden, dus ik vond het wel gezegend met die commando’s. Die stok lieten we al helemaal achterwegen.
Tja, het was allemaal een beetje dubbel, dat eerste gedeelte van de dag. Als mijn hoed afwaaide (want, we kregen namelijk een prachtige blauwe bloedhete outfit aan het begin van de dag...incl rieten hoed) wilde ik helemaal niet dat die olifant hem met zijn slurf oppakt en aangeeft om vervolgens “thank you” te toeteren.
Onderweg waren wel grappige dingen, de olifanten liepen een stuk door de rivier waar ze continu modder en water op je gooide. Goed getraind waren ze hierin, maar het was niettemin een leuke ervaring.
Ons toppunt kwam toen de olifanten een dieper en breder stuk van een riviertje inliepen en daar lekker gingen liggen. Warme blauwe rotkostuums uit en lekker dichtbij die beesten het water in. Dit is wat we wilden. Lekker schrobben en dichtbij die beesten zijn. Het was super. Wel had men ze hier ook wat trucjes geleerd, je mocht op de rug van de olifant zitten die je vervolgens helemaal nat spoot met water. Ach, dat was stiekem toch wel lachen.
Na het badderen, schrobben en zwemmen, was het tijd om echt te gaan zwemmen. Er was een klein meer in de buurt en wij moesten weer op onze olifanten gaan zitten. Wat zou er nu gaan gebeuren? Opeens liepen de olifanten het meer in, maar het meer was best diep! En zo gingen wij, al zittens op de olifant samen met de olifant kopje onder het meer in! Holy hoooooly, wat was dat spannend. Wel wederom een hele ervaring. Toen was de dag ten einde en mochten we nog op de foto terwijl de olifant ons met zijn slurf optilde. Het zag eruit als een superfoto, maar hier deden we echt niet aan mee. Geen trucjes meer, laat die beesten maar lekker.
In hoeverre we gelijk hebben met onze bezorgdheid... Geen idee, ik ben geen olifantendeskundige. Ik weet niet hoe je “normaal” een olifant traint en olifanten worden net als paarden al duizenden jaren gebruikt als lastdier. Hebben de dieren er last van? Ik heb geen idee, maar als je buik aangeeft dat je geen goed gevoel hebt, dan moet je daar naar luisteren denk ik.
Rijden op een olifant hoeft denk ik niet meer, maar samen in het water liggen was een heerlijke en super mooie ervaring. We zijn wel blij dat we dit gedaan hebben!
Woensdag zouden we in de avond met de bus van Chiang Mai naar BKK rijden, in BKK moesten we een hele dag wachten en ‘s avonds namen we weer een nachtbus richting de eilanden.
Aangezien we weer vroeg moesten uitchecken, besloten we die laatste dag de 100km loop door de Chiang Mai provence te doen. Een lange maar prachtige rit door de jungle en gebergten van deze mooie provincie, richting de Burmese grens (hoewel we daar nog wel een stuk van verwijderd waren hoor!).
Op de scooter door de bloedhitte en het drukke verkeer, niet vergeten om links te blijven rijden! En, oh ja, schakelen...in welke versnelling moeten we nou bergop? Op een gegeven moment hadden we het door.
We reden langs het Tiger Kingdom waar je in de kooi van een tijger samen met de tijger op de foto mag. Dit hebben we niet gedaan, wel keken we toe en het zag er erg spannend uit.
Verder richting watervallen waar Bob een duik nam en ik even pootje baadde. Maar toen moesten we toch echt doorkarren, want we hadden nog 80 km te gaan. We reden door prachtige landschappen, heuvels, jungle rijstvelden met buffels. Het was super.
Rond 17.00 waren we weer terug en werden we opgehaald en naar de bus gebracht richting Bangkok, daar moesten we de hele dag wachten (we kwamen om 6 uur ‘sochtends aan) tot de bus die avond vertrok naar Ko Tao. We waren zo moe, dat we weer hebben ingechecked in ons oude hostel. Lekker geslapen en wel 2 x gedouched. Op Khao San Rd ook nog even een Double Cheeseburger en Big Mac...omdat het kan.
Helemaal stuffed (want “large” is hier “XXXL”) wachtte we op de bus naar Ko Tao. Deze vertrok rond 19.00u en kwam om 03.00u aan op de plek van waaruit we de ferry namen naar Ko Tao, even een dutje op de stoep totdat het vervoer richting de ferry ons kwam halen. Ja reizen kent ook haar mindere kanten. Dat gezeul en gezeik met die tassen en bussen die te laat of te vroeg aankomen. Dan nog 4 uur wachten bij de ferry, want die vertrok pas om 07.00u. Ondertussen heb je honger en dan vragen die grapjassen de hoofdprijs voor een kaal broodje of een kopje thee.
Ondertussen zijn we na 40 uur onderweg en 5 uur slaap aangekomen op prachtig Ko Tao.
Hierover de volgende keer meer!
Dikke zoenen voor allemaal!!
PS. Allemaal een heel gezellige en vrolijke Koninginnedag gewenst! Lang leve de koningin!
De verhalen volgen elkaar nu in rap tempo op… We blijven ontzettend veel beleven en het is weer klaar met het gerelax zoals we dat in Cambodia deden.
Op het moment van schrijven zittn we al bijna 2 uur in de bus van BKK richting het zuiden. We stappen uit in Chumpon van waaruit we de ferry nemen naar Ko Tao. Maar eerst een verhaal over onze belevenissen uit Chiang Mai, want wat hebben we veel gedaan en gezien!
Vanuit Sukhothai kwamen we laat in de middag aan en gingen weer op zoek naar een hostel. We bekeken er een paar en zijn uiteindelijk blijven hangen bij Chiang Mai Inn. Lekker shabby, maar goedkoop en prima.
De volgende d ag weer een door Bob georganiseerde walking tour, wat kan die jongen dat toch! We bezochten weer veel tempels en zagen veel Buddha’s. Chiang Mai is de tweede stad van Thailand, maar zo druk als BKK is het gelukkig niet. Er is een Old City met allerlei gezellige steegjes. Heel leuk en niet super druk. We wilden de walking tour eindigen met een speciale massage, in een massage salon naast een vrouwengevangenis. In die salon werken vrouwen die vastzitten en op deze manier proberen te rehabiliteren. Een massage van een gedetineerde leek ons wel een unieke ervaring. Helaas, we waren te laat en de salon was al dicht....jammer!
Dan maar een taxi richting Saturday Walking Street. Weer een markt met ALLES! Een van de eerste dingen die we zagen was ‘Footmassage”. Na die hele dag lopen en de gemiste massage bij de gevangenis, namen we een kleine voetmasage. Tegen het einde van de massage gingen de dames ineens staan. Bob bedankten ze luid en ik mompelde nog iets met mijn ogen dicht over het niet willen verlaten van de massagestoel... Wat we niet doorhadden, was dat op dat moment het Thaise volkslied ergens werd ingezet. Dan hoor je te gaan staan... Oeps. Bob had het als eerste door. En ik maar bedanken en mij afvragen waarom die vrouwen mij raar staan aan te kijken..Uiteindelijk stonden we snel op en zagen dat de hele markt veranderd was in een stilstaande massa. Allemaal respect tonend voor het volkslied. Erg grappig, maar bij ons duurde het dus even voordat we het doorhadden. Na het volkslied hadden we trouwens nog een volle 5 minuten massageplezier. HeerlijK!
We wilden op de markt lekker gaan eten en lekker eten deden we. Een kippie hier een spiesje daar, noodle soepje hier en pad thai daar. Maar als klap op de vuurpijl viel mijn oog op Mr. Salmon de sushikar. Ja hoor, laat mij maar mijn bakje vullen. Wat heb ik staan smullen, als een gek!
Toen we richting hostel liepen zag Bob een schietschijf en dan weet ik hoe laat het is. Natuurlijk even een paar kogels en schieten zou hij. Deed hij nog best goed ook!
Die avond scheidde onze wegen voor een paar uurtjes. Ik zou lekker even gaan rommelen (hetgeen ik zo graag doe) en Bob ging naar Thai boxing. Hij was de hele avond zoet en vond het super spectaculair. Die avond had ik zulke dorst en Bob bleef maar weg, dus dan maar even snel naar de 7Eleven voor een fles water. Wie staat daar aan de kassa met een fles water? Bob! Wat een toevalligheid, hij had een superavond gehad en ook ik was blij met mijn rommelavondje.
Op zondag deden we weer een kookcursus. Naar mijn mening de beste tot nu toe. Het was weer een avondklas, maar met een bezoek aan de markt waar je een uitleg kreeg over de groente, fruit en kruiden gebruikt in de Thaise keuken.
Vervolgens terug naar de kookklas en daar begonnen we met koken, iedereen koos 5 gerechten uit en maakte die een voor een. Wat hebben we lopen smullen. Zelf maakten we; hot&sour shrimp soup, Thai noodles, Chicken and cashew, Chiang Mai noodles, Chicken Coconut soup, papayasalad, fishcookies, Paneang curry met pork, red curry chicken. Daarbij leerden we allebei hoe we een curry pasta zelf moesten maken. Mensen thuis, bereid u voor. Er komen straks twee keukenprinses thuis!
We kregen na afloop een prachtig geillustreerd kookboekje met alle recepten en meer! We vonden het een super gezellige avond!
De dag erna waren we van plan om met de scooter een loop van 100km te rijden door de Chiang Mai Provence. Helaas zagen we die nacht samen de zon op komen en waren we helemaal kapot van het niet kunnen slapen en de hitte. Die dag hebben bijna helemaal volgeslapen, die avond bezochten we een nightmarket en hebben we weer lekker genoten van het Thaise streetfood.
Dinsdag deden we iets heel bijzonders. We zouden naar een olifantenkamp gaan. Lang van tevoren besloten we dat we geen training wilden doen, dat vonden we onzin en zielig. Op een olifant zitten kriebelde wel een beetje, dus dat wilden we dan toch wel doen. Voor de rest geen zielige onzin en dergelijke. Al in Laos hadden we een groepje gesproken dat ons vertelden over het ‘spiritbreaking’ van olifanten, dit doet men om ze te breken en zo de olifant te laten gehoorzamen. Men straft de olifant hierbij herhaalde keren totdat het enorme beest geen weerstand meer biedt en zijn spirit dus is gebroken. We werden zo verdrietig van dit verhaal dat we sindsdien besloten dus maar niet een trucjes/mahouttraining tour te doen.
Olifanten trips zijn enorm duur, dus we hebben goed rond moeten kijken. Uiteindelijk haalde de man van ons hotel een flink stuk van de prijs af en hadden we een goede deal. Dat bleek zeker toen de gids, Tom, ons kwam ophalen en apart nam om te vragen of we onze prijs niet wilden vertellen aan andere bezoekers. Die betaalden ongeveer 18 euro pp meer. Hadden wij ook weer een mazzeltje. Het ging om een kleine groep olifanten die van een familie is. Die familie verdient geld om de olifanten te verzorgen door toerisme. Tom bedankte ons daar nog even voor; “we are very happy that you are here today, because of your money”. Lekker eerlijk.
Toen we aankwamen kregen we uitleg over de olifanten. Toen kreeg ik al een beetje een gek gevoel. Tom sprak over de training van olifanten en vertelden precies hoe dat in zijn werk ging. Hij vertelde met iets andere woorden eigenlijk dat ook deze olifanten gebroken waren en dat hij ze strafte als ze ongehoorzaam waren. Ai....toen hadden we even het gevoel de verkeerde trip gekozen te hebben.
We leerden wat commando’s maar waren er beiden van overtuigd dat de olifanten precies wisten wat ze moesten doen en waar we heen zouden gaan.
Toen we bij de olifanten aankwamen was het wel even slikken, wat een enorme beesten. Voor zover ik een getraind oog heb voor het welzijn van olifanten, zagen ze er gelukkig uit en werd er goed voor ze gezorgd. Er was ook een baby, samen met moeder ietwat geisoleerd van de groep. De babyolifant was echt een speels beest, hij komt op je afgerend en duwt zijn slurf in je handen. Vervolgens lekker op zijn rug op de grond om met je te spelen. Heel schattig....
We gaven de olifanten wat eten, maar af en toe riep Tom iets en dan moesten ze “thank you” toeteren of je een kus geven. Hetgeen mijn maag het meest deed draaien was hun warme welkom. Twee olifanten met muziekinstrumenten die een dansje doen... toen dacht ik echt even op totaal de verkeerde plek te zijn. Bob riep nog: what is this?! Gelukkig was dit snel gedaan en hoopten we snel op een andere sfeer, geen trucjes gewoon puur samen met de olifanten zijn.
We oefenende onze commandos;s maar natuurlijk wisten die slimme beesten al precies wat ze moesten doen. Samen met de commando’s gebruikt men ook een soort haak op een stok. De haak was gelukkig bot, maar ik vond het maar niks. Er werd uitgelegd dat die haak diende als een soort ferme hand of iets dergelijks.
Na een lekkere Thaise lunch was het tijd om een ritje te maken. Met blote voeten ga je op het voorbeen van de olifant staan, die je vervolgens optilt zodat je op zijn nek kan zitten. We gingen met z’n tweeen op 1 olifant en wandelden een stuk door prachtig landschap. Die beesten deden precies dat wat ze zelf wilden, dus ik vond het wel gezegend met die commando’s. Die stok lieten we al helemaal achterwegen.
Tja, het was allemaal een beetje dubbel, dat eerste gedeelte van de dag. Als mijn hoed afwaaide (want, we kregen namelijk een prachtige blauwe bloedhete outfit aan het begin van de dag...incl rieten hoed) wilde ik helemaal niet dat die olifant hem met zijn slurf oppakt en aangeeft om vervolgens “thank you” te toeteren.
Onderweg waren wel grappige dingen, de olifanten liepen een stuk door de rivier waar ze continu modder en water op je gooide. Goed getraind waren ze hierin, maar het was niettemin een leuke ervaring.
Ons toppunt kwam toen de olifanten een dieper en breder stuk van een riviertje inliepen en daar lekker gingen liggen. Warme blauwe rotkostuums uit en lekker dichtbij die beesten het water in. Dit is wat we wilden. Lekker schrobben en dichtbij die beesten zijn. Het was super. Wel had men ze hier ook wat trucjes geleerd, je mocht op de rug van de olifant zitten die je vervolgens helemaal nat spoot met water. Ach, dat was stiekem toch wel lachen.
Na het badderen, schrobben en zwemmen, was het tijd om echt te gaan zwemmen. Er was een klein meer in de buurt en wij moesten weer op onze olifanten gaan zitten. Wat zou er nu gaan gebeuren? Opeens liepen de olifanten het meer in, maar het meer was best diep! En zo gingen wij, al zittens op de olifant samen met de olifant kopje onder het meer in! Holy hoooooly, wat was dat spannend. Wel wederom een hele ervaring. Toen was de dag ten einde en mochten we nog op de foto terwijl de olifant ons met zijn slurf optilde. Het zag eruit als een superfoto, maar hier deden we echt niet aan mee. Geen trucjes meer, laat die beesten maar lekker.
In hoeverre we gelijk hebben met onze bezorgdheid... Geen idee, ik ben geen olifantendeskundige. Ik weet niet hoe je “normaal” een olifant traint en olifanten worden net als paarden al duizenden jaren gebruikt als lastdier. Hebben de dieren er last van? Ik heb geen idee, maar als je buik aangeeft dat je geen goed gevoel hebt, dan moet je daar naar luisteren denk ik.
Rijden op een olifant hoeft denk ik niet meer, maar samen in het water liggen was een heerlijke en super mooie ervaring. We zijn wel blij dat we dit gedaan hebben!
Woensdag zouden we in de avond met de bus van Chiang Mai naar BKK rijden, in BKK moesten we een hele dag wachten en ‘s avonds namen we weer een nachtbus richting de eilanden.
Aangezien we weer vroeg moesten uitchecken, besloten we die laatste dag de 100km loop door de Chiang Mai provence te doen. Een lange maar prachtige rit door de jungle en gebergten van deze mooie provincie, richting de Burmese grens (hoewel we daar nog wel een stuk van verwijderd waren hoor!).
Op de scooter door de bloedhitte en het drukke verkeer, niet vergeten om links te blijven rijden! En, oh ja, schakelen...in welke versnelling moeten we nou bergop? Op een gegeven moment hadden we het door.
We reden langs het Tiger Kingdom waar je in de kooi van een tijger samen met de tijger op de foto mag. Dit hebben we niet gedaan, wel keken we toe en het zag er erg spannend uit.
Verder richting watervallen waar Bob een duik nam en ik even pootje baadde. Maar toen moesten we toch echt doorkarren, want we hadden nog 80 km te gaan. We reden door prachtige landschappen, heuvels, jungle rijstvelden met buffels. Het was super.
Rond 17.00 waren we weer terug en werden we opgehaald en naar de bus gebracht richting Bangkok, daar moesten we de hele dag wachten (we kwamen om 6 uur ‘sochtends aan) tot de bus die avond vertrok naar Ko Tao. We waren zo moe, dat we weer hebben ingechecked in ons oude hostel. Lekker geslapen en wel 2 x gedouched. Op Khao San Rd ook nog even een Double Cheeseburger en Big Mac...omdat het kan.
Helemaal stuffed (want “large” is hier “XXXL”) wachtte we op de bus naar Ko Tao. Deze vertrok rond 19.00u en kwam om 03.00u aan op de plek van waaruit we de ferry namen naar Ko Tao, even een dutje op de stoep totdat het vervoer richting de ferry ons kwam halen. Ja reizen kent ook haar mindere kanten. Dat gezeul en gezeik met die tassen en bussen die te laat of te vroeg aankomen. Dan nog 4 uur wachten bij de ferry, want die vertrok pas om 07.00u. Ondertussen heb je honger en dan vragen die grapjassen de hoofdprijs voor een kaal broodje of een kopje thee.
Ondertussen zijn we na 40 uur onderweg en 5 uur slaap aangekomen op prachtig Ko Tao.
Hierover de volgende keer meer!
Dikke zoenen voor allemaal!!
PS. Allemaal een heel gezellige en vrolijke Koninginnedag gewenst! Lang leve de koningin!
-
29 April 2012 - 14:49
Roos:
Heel herkenbaar je verhaal over de olifanten. Wilde echt niet, maar mijn reisgenote per se.
Met gemengde gevoelens gedaan, en daarna nooit meer. Ben benieuwd hoe je de eilanden vindt, ga je nog een fullmoon party doen? Ik heb het overgeslagen, was meer van het strand en bakken ;)
Morgen op pad voor de rommel met arnica en helen, zin in! Kus -
29 April 2012 - 14:59
Oma.:
Niet te geloven, de volgende aflevering, is alweer binnen. Komen jullie wel aan rust toe ?
Sjonge sjonge ,wat weer een verhaal. Ik ga het nog een keer allemaal lezen.
Liefs Oma. -
29 April 2012 - 20:26
Tahnee:
Wat een verhaal weer. Kan me heel goed voorstellen dat jullie mixed feelings hadden bij de olifanten.
Maar wel een ervaring rijker! Kan me nu al verheugen op de nieuwe kookkunsten!!
Hoop wel nog dat je avondje shabu shabu net zo lekker vindt! ;-). Kus!! -
29 April 2012 - 23:08
Sarah:
Lieverd wat een prachtige verhalen. Het liedje "baby of mine" speelt in mn hoofd (scene met mama en dumbo). Ik ben trots op jou en lieve Bob. Kan niet wachten totdat ik je viskoekjes mag proeven! Spreek je gauw! Wat een prachtige fotos weer!!!!! Xxx -
01 Mei 2012 - 04:59
Hilde:
Grappig ik heb in Chicago ook bij de 7eleven drinken gekocht. Wat een verhaal joh, met die olifanten.
Ik kan me voorstellen dat je af en toe twijflt of je hier wel aan mee moet doen. Maar ja, dat risico loop je nu eenmaal.
Wij hebben het hier ook lekker warm in the Mississippie Delta. Vorige week liep ik nog met een muts op en handschoenen aan. Nu elke dag 85 fahrenheit is 30 celsius. Het is voor jullie echt afzien wat het reizen betreft. We zijn wel heel blij met de huurauto en ja we zij ook heel veel korter onderweg.
Veel plezier verder, Hilde en Ron.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley