Ko Tao & Ko Phangan & Ko Samui

Liefte allemaal!

Na een vermoeiende busreis (zie vorige bericht) kwamen dan eindelijk aan op het prachtige Ko Tao. Op de ferry richting dit eiland werden we al meerdere keren benaderd (belaagd) met aanbiedingen van duikscholen die graag wilde dat je bij hun het duikbrevet zou halen.
Wij hadden ook bedacht dat het ons wel heel stoer leek om ook een duikbrevet te halen. Wie weet gebruik je het in de toekomst zelden, maar dan heb je toch een geweldige ervaring gehad. Daarbij is je brevet voor het leven.

We gingen met een taximan mee die ons naar Big Blue Diving bracht, op Sairee beach. De duikschool werd ook aangeraden in de Lonely planet, dus dat was vast goed.
Er bleken twee verschillende cursussen te zijn waarmee je je open water diver – certicaat kan halen; SSI en PADI. Uiteindelijk hebben we ons ingeschreven voor de SSI course, eigenlijk verschillen ze heel weinig van elkaar. SSI was iets goedkoper, voor ons reden genoeg om voor SSI te kiezen. Je kan met beiden over de hele wereld duiken.
Die middag om 17.00 hadden we onze eerste les! Terug de schoolbanken in! Onze docente was Teskui alias Skui (want dat ligt lekkerder in de mond, spreek uit: skoe-wie) ut Finland.
We moesten wat formulieren ondertekenen en we kregen ons lesboek en huiswerk mee...ojee!!!! Vervolgens bekeken we 3 instructievideos over duiken, je duikuitrusting en het onderwaterleven... Die avond zaten we allebei weer met de neus in de boeken, kunnen we dit nog wel?

De dag erna ging de wekker om 07.30 en moesten we (relatief) vroeg uit de veren voor onze eerste les. We ontmoette onze lerares Skui nu echt en vertelden wat over ons zelf. Ons groepje bestond uit nog 2 andere jongens. Een jongen uit Zwitserland en een jongen uit India. Grappig feit is dat de jongen uit India meevaart op de SeaShepherd (kijkt iemand wel eens Whale Wars op Discovery?). Hij had een heleboel interessante verhalen en met name Bob, die trouwe kijker is van het programma, vond het heel leuk om deze jongen te ontmoeten (ik ook hoor!!!). Voor diegenen die niet bekend zijn met de Sea Shepherd: De Sea Shepherd is het beroemde schip waarmee een groep activisten acties onderneemt tegen de (Japanse) walvisjacht.

Toen terug naar de orde van de dag, we keken weer een paar videos over stromingen, eb, vloed en hoe je een duik moet plannen. Die middag kregen we onze eerste praktijkles! SPANNEND!
We kregen een BC (opblaasvest), slangen, zuurstoftank, flippers, duikbril en een riem met gewichten. We leerden hoe we alles aan elkaar moesten bevestigen. Soms wel even verwarrend, maar we hadden het snel door.

Toen het water in.... booohhh wat ben je zwaar en wat gek als je in het water weer gewichtsloos bent. In het zwembad leerden we verschillende skills, eerst deed Skui het voor en daarna was het onze beurt. De eerste keer onder water was heel gek en enigszins paniekerig. Even rustig nadenken en je ademhaling onder controle houden. Op een gegeven moment kregen we het onder de knie. We leerden wat te doen als je je oren wilt klaren, je masker verliest, je geen lucht meer krijgt of je de regulator (zuurstofslang) kwijt raakt. Ook leerden we hoe je onderwater je duikbril kan schoonmaken en hoe je er water uit kan laten lopen. Ook leuk, en vrij essentieel was het leren zweven onder water. Om goed te kunnen duiken, moet je perfect kunnen ‘hooveren’ of zweven onder water. Als je continu tegen het koraal aanbeukt, is dat voor jou en voor het koraal nadelig.

De volgende ochtend was het tijd voor de laatste informatie en de toets... We waren best en beetje zenuwachtig, je wilt natuurlijk een goed resultaat halen en je hoopt maar dat je alles goed begrepen hebt. Bob haalde 100% en ik 98% met 1 foutje....we waren geslaagd!!

Na de toets was het tijd voor de eerste echte officiele duik. Met de boot naar Mango Bay, waar we voor het eerst met onze gear in het water plonste. Toen iedereen in het water lag, lieten we de lucht uit onze BC lopen en zakten we langzaam naar 4 meter. Er was alleen nog zand en het zicht was niet heel goed. We oefenden weer onze skills, dit keer wel spannend, omdat je echt in de zee bent en niet in 2m diep zwembad. Toen zwommen we over de bodem van de zee achter Skui de duikinstructrice aan. Wel spannend hoor, je kunt niets tegen elkaar zeggen en je bent je heel bewust van je ademhaling. Bob en ik seinden elkaar af en toe en vroegen of alles ok was (want wij waren natuurlijk elkaars buddy), dat doe je niet met je duim omhoog (doodzonde, want dat betekent ‘omhoog’ en een strafbiertje voor Skui) maar met je duim en wijsvinger op elkaar als een cirkel.

Toen het zicht opeens beter werd opende zich een wonderlijke wereld voor ons, enorme koraalriffen, meters zicht en de diepte in om je heen, duizenden vissen, wauw! En je kunt je enthousiasme niet echt uiten, want je moet van allerlei andere zaken in de gaten houden. En onder water gaat alles wat meer in slowmotion... het enige dat we konden doen om enigszins te laten blijken dat we het ontzettend gaaf vonden was een OK teken gevolgd door een COOL teken. We zagen prachtige vissen! We kennen alleen de engelse woorden: parrotfish, triggerfish, groupers, baracuda’s, zeeslakken, zeekomkommers en nog zoveel meer. We hebben het na de cursus allemaal in ons logboek opgeschreven.
Er volgden nog 3 andere duiken, tot maximaal 18 meter. We zagen heel veel vissen en koraal, zelfs een blue-spotted ray en een moray eel. Er zwemmen ook walvishaaien rond, die zijn enorm. Ze kunnen wel 12 meter worden. Ongevaarlijk, want ze eten alleen plankton. Helaas hebben we die niet meer gezien.

Na 4 dagen en 4 duiken kregen we dan eindelijk ons certificaat, dit werd gevierd met o.a. een film die tijdens de laatste 2 duiken gemaakt werd door een onderwaterfilmjongen. De film was super en het is heel leuk om jezelf zo onder water te zien. Helaas vroeg die vrolijke Frans wel 60euro voor de film.... we hebben zelf met een onderwatercamera 1 foto gemaakt van ons in vol ornaat. Laten we die vooral koesteren..

Na de duikcursus zijn we nog 2 dagen op Ko Tao gebleven. We huurden weer een scooter en gingen het eiland verkennen. Levensgevaarlijke wegen trotserend, nou niet zo levensgevaarlijk als je zo goed kan rijden als Bob natuurlijk. We reden naar 2 strandjes en hebben lekker gesnorkeld en in de zon gelegen. Op het laatste strandje, Shark Bay (de naam zegt het al), heeft Bob een rifhaai gezien tijdens het snorkelen. Hij ontmoette wat mensen op het strand en is vervolgens met ze gaan snorkelen op zoek naar de rifhaai. Zeer geslaagd uitje dus, hoewel het nog een barre tocht terug naar de kust was vanwege een sterke stroming. Uitgeput maar erg enthousiast kreeg ik mijn Bob terug.

Na Koh Tao, zouden we naar Koh Phangan gaan. Daar vindt de beruchte en beroemde Full Moon Party plaats. Op een strand komen dan 40 000 mensen bijeen om te feesten....
Op mama’s verjaardag, 3 mei, vertrokken we per ferry naar Koh Phangan. De boot was zo overvol, dat er bijna nergens meer plek was. Toen kreeg ik het een beetje benauwd, ik zag het al voor me dat die boot zou zinken.... Wij zaten in een ruimte onderin de boot, ik probeerde de ramen en die gingen niet open... Opeens kreeg ik een heel verstikkend gevoel en ben ik boven op een trapje gaan zitten. Mocht die boot zinken dan sprong ik er meteen af, moest ik wel Bob nog zien te redden... Gelukkig is alles goed gegaan, maar was toch wel weer spannend.

Toen we aankwamen in Koh Phangan, werden de honderden backpacks van de boot gegooid en moesten we maar even uitzoeken waar we de onze konden vinden. Zo gaan die dingen hier.
In Koh Tao hadden we via een vriendelijke man van een reisbureau een accomodatie geregeld. Transfer stond op ons te wachten bij de haven. Heel fijn, aardige man die ons achterin zijn pick-up hielp. Zijn schoonvader bracht ons weg uit de drukte richting hun familiebedrijfje, Thong Yang Bungalows. Pal aan het strand, heerlijk huisje met uitzicht over de prachtige blauwe zee en in de verte zien de onze volgende bestemming al, Koh Samui.
We genieten hier enorm! Even lekker bakken.

Helaas was het weer niet super. Bewolkt en soms een bui, maar nog heerlijk lees en film weer.
Toen was het tijd voor de beruchte FullMoonParty. We kochten allebei een lelijke fluoriscerende top en klaar om te gaan waren we.
We zouden samen met een groepje Fransen gaan die in de bungalow naast ons zaten. Die moesten wel even op ons wachten, want er was een surpriseparty gaande in Maastricht voor mijn lieve mama. Op 3 mei werd ze 50 en dat was nog niet gevierd. Wij mochten er ook bij zijn toen ze geblinddoekt binnen werd geleid, we hadden een prominent plekje op de kast! Het duurde even maar wat was het leuk om te zien hoe mama reageerde, zo verrast!

Daarna was het echt tijd voor de FullMoonParty. We hielden samen een taxi aan die al vrij vol zat. De Franse meisjes propten zich op de bankjes, maar Bob ik en een derde jongen hingen achter aan de pick-up truck. Dat was wel even spannend, berg op berg af en soms iets te hard. Levensgevaarlijk eigenlijk, maar we hebben het overleefd!

De FullMoonParty was super om mee te maken. Buckets hier, fluoriserende hoeden, verf, en shirts daar...en vooral heel harde muziek. We hebben het samen met de Franse mensen erg naar onze zin gehad, maar zijn samen rond een uur of 04.30 naar huis gegaan. Poehhhh... Gelukkig was de dag erna wat bewolkt, dus we hoefden ons helemaal niet schuldig te voelen om in bed te blijven liggen!
Die dag hebben we lekker geluierd en gerommeld (wat ben ik daar toch goed in!).

Op 7 mei vertrokken we van Ko Phangan, samen met vrijwel iedereen die op het eiland was voor de Full Moon. Het was weer een drukte en de boot was weer voller dan vol. De paniek was er dit keer niet zo als eerst, maar ik bleef op mijn hoede. Eenmaal aangekomen in Koh Samui, zochten we een taxi want het was weer tijd voor het 2e luxueze hotel: The Library.

Het was weer genieten hoor... en ook weer lachen. Komen wij daar weer aan met onze backpacks. Mijn modderige bergschoen steekt half uit de ietwat gescheurde flightbag en door die bootreis zagen we er ook niet meer heel patent uit. Maar wie kan dat wat schelen, breng ons maar eens naar de kamer. Oh ja, eerst inchecken. We kregen nog een lekker bolletje ijs en limoenwater, jummie! Ook de Sales Manager kwam ons even begroeten en nodigde ons uit voor een diner die avond...even waren we zenuwachtig. Oh jee, als hij maar trakteert anders zijn we blut... Vriendelijk blijven knikken...

Dit hotel was heel modern en niet zo groot als het hotel in Vietnam. Het was gefocussed op lezen (vandaar ook de Library), maar met name op het genieten tijdens je vakantie. Onze kamer, men noemt het en Page (bladzijde) was een hele mooie en strak ingerichte studio. Alles wit, met zwarte en rode details. Een heerlijk groot bad dat ook meteen gevuld werd! Het zwembad was ook heel bijzonder, het leek wel een bloedbad. De bodem en zijkanten waren met rood mozaiek betegeld.

Die avond aten we samen met de Sales Manager, Francis Gan, een heerlijk Thais diner. Dit keer geen pad thai en BBQ, maar chique en smaakvolle gangen vol heerlijkheid. Francis was volgens mij niet veel ouder dan wij waren en op zich zorgde dat ervoor dat de gesprekken wat soepelder verliepen. Het was nog best gezellig ook, zo met de zee op de achtergrond en al dat heerlijke eten!

Heerlijk geslapen die nacht, wat een genot dat bed. We wilde er wel blijven wonen. Helaas moesten we toch uitchecken en op zoek naar een wat meer passende accomodatie voor de komende nacht/nachten.
Nu dus weer in een lekker shabby kamertje, weer even wennen. Toch zijn we hier ook heel gelukkig mee!

De komende 1 ½ dag gaan we lekker van het strand genieten (en hopelijk ook van de zon). We hebben al een ticket gescoord naar Phuket, onze volgende stop aan de west kust van Thailand.

Zo dat was me het verhaal weer wel, onze excuses hoor. Toch nog even een prijs in de vorm van wat speciale informatie voor diegenen die het hele verhaal hebben uitgelezen. We hebben besloten om niet meer naar Australie te gaan eind juni, maar om gewoon naar huis te komen. We vonden het allemaal een te groot risico. We hebben een ticket naar huis geboek op 25 juni. We vinden het een beetje jammer, maar de koek is spreekwoordelijk op. Op een kleine zakcent voor thuis na dan. Nu zitten we al stiekem op internet te speuren naar leuke woningen en ben ik ondertussen ook een beetje aan het kijken voor banen, wat nog weinig oplevert. Geen zorgen, we komen er wel. Voor ieder die tips heeft m.b.t. woningen of een baan voor mij of Bob, ze zijn zeer welkom!
Maar eerst nog 4 weken reizen door Thailand en daarna nog 3 weken met Eva en Fense door Maleisie. Wat een straf.

Nu heb ik honger en ga ik Bob wakker maken, want die doet even een dutje.
Dikke zoen weer voor allemaal!!

@ Mama: ouwe taart, vond het leuk je te zien op je feestje waar je niets van wist.

@ Oma: Wat leuk he, om zo vaak geskyped te hebben de afgelopen dagen. Maar boven alles, ook jij gefeliciteerd vandaag lieve omie. Laat je maar goed verwennen door iedereen en heb je de brievenbus gecontroleerd?

@ Inge: tralalalalalala, toch?

@ Pati: leuk om je gesproken te hebben via Skype! Binnenkort drinken we samen een wijntje ipv dat ik zogenaamd jouw wijntje proef via Skype.

@ Sarah: trots op jou en je stage in Curacao.

@ Mikal: knuffels, gewoon lekker knuffelen.

@ Roos: weer een nieuwe Willem video. Even lekker genieten.

@ Eef & Fens: super dat jullie zo met ons meedenken en ons helpen. We kunnen niet wachten tot jullie er zijn!