Krabi / Trang / Ko Mook

Liefste allemaal,

Hier zijn we weer met het laatste verslag vanuit het prachtige Thailand. We hebben hier een kleine 2 maanden gereisd en veel gezien, gedaan, gehoord en meegemaakt. Nu is het weer tijd om afscheid te nemen en de laatste 3 weken in prachtig Maleisie in te luiden samen met Eva en Fense (zusje van Bob en haar vriend). Daarover natuurlijk later meer!

Eerst op naar Railey Beach, Krabi. Een soort schiereiland met een stuk of 5 verschillende stranden en plekken waar je naar accomodatie kan zoeken. Dit keer hadden we een beetje misgeschoten, we hadden ons niet goed genoeg ingelezen over de plek waar we precies naartoe wilde. We kozen in eerste instantie voor Railey West, want dat had het mooiste strand. Achteraf bleek de boot ons te droppen op Railey East en was Railey West nog een heel stuk verder. De schipper van de longtail boot vroeg nog een kleine bijdrage als je graag op Tonsai afgezet wilde worden, maar daar wilden we niet heen. Toen zaten we daar op Railey East en wij wilde naar West. Je kon het lopen, maar met ieder meer dan 20kg op je rug is dat vervelend wandelen. Een boot kostte relatief gezien eigenlijk teveel geld, dus wat nu? We zaten even met een drankje de Lonely Planet door te bladeren, toen we ons realiseerde dat Railey West alleen maar duurdere accomodatie had. OEPS. En dat we dan eigenlijk toch beter mee hadden kunnen gaan naar Tonsai, OEPS. Dus toen maar even een flinke duit betaald (allemaal relatief gezien he jongens, het blijft Thailand) om toch naar Tonsai te gaan.

Eenmaal daar bleek het een heel afgelegen relaxed strand te zijn omringd door enorme hoge en steile limestone cliffs. Niet voor niets bleek Tonsai Beach de lokatie voor klimmers. Ik denk dat wij de enige 2 personen op Tonsai waren die niet konden en gingen klimmen. Sowieso waren er denk ik maar een stuk of 50 toeristen, dus het was heerlijk genieten. Geen clubs en kroegen die de hele nacht doordreunen of buckets hier en daar. Niets, gewoon rust. Je kon er alleen per boot komen dus het was allemaal vrij geisoleerd. We vonden een lekkere bungalow in de jungle en keken onze ogen uit met al die cliffs om ons heen.

Je zit natuurlijk wel in de heuse wildernis (soort van), dus we hadden allerhande leuke huisgenoten. Zo was er een enorme kakkerlak (we noemden hem Van Hanegem) die eerst alleen door het badkamertje rende maar later ook even op ons bed verscheen, een lekkere flinke duizendpoot, een enorme spin (maar die hing gelukkig buiten voor onze bungalow), een slak in de badkamer en dan nog een handjevol katten. Ja het was een dolle boel daar.

We hebben heerlijk op het strand gelegen, het enige dat je eigenlijk kunt doen (als je geen klimmer bent). Er is geen wifi, alleen veel te duur internet in 2 winkeltjes, geen stroom tussen 07.00 en 18.00 en dus hebben we lekker onze boeken gelezen. We aten ’s ochtends en ’s avonds bij Momma Chicken, de hangout van alle klimmers en dus van alle toeristen op Tonsai. Er moest elke avond wel een soort kippengenocide ergens plaatsvinden, want de hoeveelheden kip die Momma Chicken en Pappa Burger erdoorheen joegen was enorm. Pappa Burger maakte trouwens de heerlijkste kipburgers (Bob weer blij) en Momma Chicken serveerde daarbij ook nog graag een litertje Banana of Mangoshake.

We hebben eigenlijk weinig gedaan. Wel leuk was het toen we moesten gaan pinnen, er was namelijk geen pinautomaat op Tonsai. We moesten wachten tot 15.30 als het bijna helemaal eb was, dan konden we via de rotsen naar Railey West lopen om te pinnen. Best spannend zo tussen de kieren en gaten van de rotsen door. Zo voelden wij ons ook een beetje avontuurlijke klimmers, totdat je de echte stoere jongens natuurlijk op 100m ziet hangen....

Vanuit Tonsai vertrokken we de 22e Mei naar ons laatste extreem luxe resort, The Rayavadee. Het was weer lachen, wij met onze backpacks en kloffies en dan daar aankomen. Natuurlijk keek weer eigenlijk niemand raar op en was alles gewoon in orde. We checkte in en kregen alle info en werden vervolgens naar onze Deluxe Pavilion gereden in een golfbuggy (ze houden ervan in die luxe resorts).
Onze ‘Deluxe Pavilion’-villa had 2 verdiepingen en was voorzien van en heerlijk bad, groot schoon verrukkelijk bed en complimentary minibar gevuld met heerlijke drankjes en zelfs gratis twixen en marsen. Je zou het niet zeggen, maar die zijn heel duur in Azie. Dus we hebben die minibar even geleegd. Bob wist van gekheid niet wat hij met al die Marsen aanmoest. Hij werd gek.

We hebben hier 2 nachten geslapen en weer onze ogen uit gekeken. De eerste avond kregen we ook een diner aangeboden. Normaal maken ze dan wat voor je klaar, wat de pot schaft als het ware, maar dan heel chique. Dit keer mochten we alles kiezen op de kaart en gunden we onszelf een set-menu van elk ongeveer 5 gangen. Oh wat hebben we zitten smullen! En af en toe keken we elkaar aan en dachten we; “zie ons hier weer eens zitten”. Zo zit je 800m verderop in een bungalow met een kakkerlak, vervolgens zit je in een luxe resort met je eigen villa’tje en diner van het huis.
We hebben heerlijk aan het zwembad gelegen, maar hebben ook genoten van alle complimentary activities die men daar aanbood. Zo hebben we een heerlijk potje gesquashed! Het was zo leuk dat we ons hebben voorgenomen dit ook in Rotterdam te gaan doen. We waren goed aan elkaar gewaagd (maar ik heb gewonnen, dat wilde ik toch even kwijt). Ook genoten we in de namiddag van de aangeboden ‘Afternoon tea’. We dachten dat we een lekker bakkie thee kregen met een bonbon ofzo, maar het bleek een heuse mini High Tea te zijn. Macaroons, scones, cheesecake, sandwiches met gerookte zalm en een bananenmuffin. Nou, daar zaten wij weer hoor, stiekem te grinniken dat we zo lekker aan het smullen waren. De laatste avond zijn we (op eigen kosten) gaan uiteten in een ander restaurant van het resort. Gelukkig bleven de prijzen duur voor Thailand (cq. Iets goedkoper dan Nederland) dus we deden hier een avondje gek. Bob bestelde een Wagyu-beef burger. Hij was helemaal geobsedeerd door Wagyu-beef. Eigenlijk gewoon een rundsoort met de naam Wagyu, maar we hebben verhalen gehoord dat men de beesten masseert en naar klassieke muziek laat luisteren. Ja, als zoiets dan redelijk betaalbaar op de kaart staat, dan moet Bob natuurlijk die burger. Hij was verrukkelijk, maar ook weer niet zo speciaal dat je de klassieke muziek je smaakpapillen voelt stimuleren.

Vanuit Krabi zijn we met een boot en bus doorgereisd naar Trang. Vanuit Trang zouden we naar het laatste eiland gaan, Ko Mook. We boekten een ticket en wachtte die ochtend vol spanning op ons busje dat niet kwam. Na een telefoontje bleek dat de boot niet ging, want het weer was te slecht. We verdenken de vrouw van het reisbureautje ervan dat ze het vergeten was door te geven. Het maakte eigenlijk niet uit, dan nog maar een nachtje in Trang. Trang was eigenlijk best gezellig en de avondmarkt stond vol met heerlijk eten voor 3x niks. Nog een extra avondje smullen!
Daarbij was ik die dag jarig en dus vond ik het niet erg om nog een avond 2 bakken sushi te halen bij de suhsiboer die op die avondmarkt stond. Joepieee, ik was weer kwijt.
Bob had mij die ochtend overladen met cadeaus, ik voelde me super jarig! Mijn tas voelt 3x zwaarder.

De dag erna konden we dan eindelijk mee met de boot naar Ko Mook. Het was een relatief kleine boot met alleen maar Thaise mensen. Toen we zaten werd er een ernorme lading aan bevoorrading ingeladen voor het eiland. De boot lag meteen een metertje dieper in het water. En toen begon de regen weer....we hadden duidelijk het verkeerde moment uitgekozen. Het begon namelijk al monsoon te worden aan die kant van Thailand. De boot vertrok toch, maar de zee was flink wild. Een paar keer sloegen de golven de boot binnen. We zeiden nog tegen elkaar, als we zinken, pak dan de tas met de paspoorten en de camera. Wie weet wat er dan nog te redden valt. Gelukkig kwamen we veilig aan en reden we per motortaxi (scooter met zijspan) naar een hostel. Weer bungalows in de jungle. Als enige toeristen op het eiland, op een gek Frans stel na die duidelijk issues hadden want er kon geen lachje vanaf.
Helaas heeft het er bijna aan een stuk geregend, we hebben 2 nachten in de bungalow geslapen en toen zijn we weer naar Trang terug gegaan. Deze bungalow had trouwens ook nog wat leuke huisgenoten. Een enorme spin die Bob heeft proberen te vangen (mijn held) maar die helaas verdween achter het bed. Dat betekende dat we de klamboe nog eens goed onder het matras stopte zodat er nergens iets in kon kruipen. Ook zaten er nog 2 dikke padden in de kamer die ik met geen mogelijkheid uit de hut kon vegen. Een verschranste zich doodsbang onder het bed en is daar volgens mij 2 dagen blijven zitten, hij kreeg op een gegeven moment wel gezelschap van de spin natuurlijk. De andere heb ik uiteindelijk wel buiten kunnen zetten. In plaats van katten hadden we dit keer een stuk of 5 honden. Bob was er helemaal zoet mee. Hij noemde ze Toby Tiby en weet ik wat, soms sliep er een voor onze deur. Als we dan ’s ochtends de deur open deden stond Toby of Tiby daar kwispelend klaar.

Uiteindelijk dus terug naar Trang. Ko Mook was prachtig, maar het was geen doen in die monsoon. In Trang hebben we nog een paar dagen gerelaxed en genoten van de avondmarkt. Ook gingen we nog een keer per taxi naar Robinson, een groot winkelcentrum, waar we een avondje heerlijk hebben uitgegeten bij een Hot Pot (steamboat) restaurant. We hadden het helemaal niet slecht daar.

Op 1 juni vertrokken we naar Maleisie, naar Kota Bharu, waar we de 4e juni Fense en Eva zullen treffen. Op het moment van schrijven zitten we met veel zin te wachten totdat ze hier het hostel binnen komen lopen. We verheugen ons enorm op hun komst!!

Lieve allemaal, dat was het weer voor deze keer.
Iedereen die aan mij heeft gedacht op mijn verjaardag, bedankt. Dankzij jullie voelde ik me ook heel jarig!

@ Omie & Mama : Nou nou toch, tja ik heb het al gemaild. Hele dikke kus en we zien elkaar binnenkort weer!

@ Inge: heb denk ik wel 50 sushi’s gegeten. Oh wat heb ik lopen smullen.

@ Fense en Eva: Tot over 2 dagen, als het goed is zijn jullie zojuist vertrokken. SPANN