Kuala Lumpur

Liefste allemaal,

Hier zijn we weer met een gloedje-splik-splinter-nieuwe-update vanuit het geweldige Maleisie.
We hebben weer ontzettend veel gedaan en meegemaakt.

Vanuit Mumbai zijn we met AirAsia naar Kuala Lumpur gevlogen (KL foenetisch “Kee El” for insiders). We hadden de nachtvlucht en we waren flink moe toen we aankwamen. Het was nog vroeg in de ochtend en flink donker, maar je kon al voelen dat we in een ander land waren. Het was warm en vochtig, nieuwe mensen, nieuwe valuta... we waren benieuwd!

Tassen gepakt, rondgekeken (o.a. stiekem gecontroleerd of de McDonalds hier ‘beef’ verkocht...ja hoor!) Toen een shuttle bus genomen naar het centrum. Tijdens de busrit kwam de zon op en zagen we voor het eerst hoe mooi de omgeving was. Heuvels met palmbomen, in de verte meer heuvels met, wat eruit zag als, tropische bossen. Op een gegeven moment reden we over een heuvel KL binnen en zagen we voor het eerst de indrukwekkende skyline. Petronas Towers en de Menara Kuala Lumpur staken er een flink stuk bovenuit. We hadden toen pas echt het gevoel in een nieuw land te zijn. Dat merkten we trouwens ook al aan de busrit, die was heel relaxed zonder al te veel hobbeldebobbel. Gewoon zoals men in Nederland ook een busrit gewend is... Wat een genot!

Eenmaal aangekomen hebben we ons hostel opgezocht. Na even zoeken kwamen we aan bij “Le Village Guesthouse”, een soort kruising tussen een kraakpand en studentenhuis voor ongeveer 50 man. Oei... Wel een gezellige sfeer, gratis koffie/thee, een keukentje, onbeperkt wifi, TV-kamer. Wij zaten helemaal boven op de 3e verdieping. Onze kamer bestond uit een bed, een prullenbak en een fan. Later alleen een matras, prullenbak en fan. Dit kwam door de bedbugs die zich erg thuisvoelden in ons houten bed...
Elke avond vrij laat gaan slapen. Dit kwam deels door de hitte, maar ook doordat alle gezelligheid die op de 1e verdieping begon, zich voortzette op de 3e verdieping (waar wij zaten dus). Meestal was het er best gezellig, maar sommige mensen namen het er een beetje teveel van... Er was 1 man, die we niet nuchter gezien hebben. Hij is op een gegeven moment ook het hostel uit gezet.
Er liep ook een heel lief katje rond, Timu. Heel klein nog, ongeveer 4 weken oud. Die komt dan af en toe lekker bij je liggen (heeft geen vlooien hoor!). Super lief.

We hebben de eerste paar dagen eens een beetje rondgekeken. Ons hostel stond in de wijk ChinaTown, vlakbij Petaling street/Petaling Market. Een waar walhalla voor de shop-a-holic. Toe we er voor het eerst door liepen, wisten we beide dat dit niet gunstig zou gaan zijn voor onze portemonnee. *HELP*.
We hebben uiteindelijk toch best wat gekocht, nuttig en minder nuttig. Hoewel wij eigenlijk alles HEEL nuttig en bruikbaar vinden. Levi’s spijkerbroeken, sneakers, zonnebrillen, een nieuwe laptop (Asus EeePC Seashell series), Tiffany&Co ketting (met dank aan mama), shirts voor Bob (met dank aan mama), horloges, portemonnee, rugzak, koptelefoon en volgens mij vergeten we nog een boel. Erg he! Maar wat genieten we van ervan.
Toen we een keer met z’n tweeen naar een van de vele luxe shopping malls gingen, stond er een grote AirAsiaX bus voor de deur. We gingen er even kijken en toen bleek dat ze gratis sushi uitdeelden. Ik ben er meteen naartoe gerend, want ja...sushi en gratis.... goeie combi! We kregen ook een lootje bij de sushi, want ze deelden kennelijk iets uit. Hetgeen ze uitdeelden bleken tickets te zijn naar Osaka! Toen bleven we zeker even staan!
We hebben heel lang heel enthousiast vooraan staan gillen, maar onze nummertjes werden maar niet omgeroepen. Op een gegeven moment werd ik (Ruth) uitgekozen om deel te nemen aan een sushi-eating-contest. Ik dacht, kat-in’t-spreekwoordelijke-bakkie. Ik hou van sushi, ik win dat ticket! Helaas, ik stond half kokkend op die bus, alles tegelijk in mijn mond gepropt. Shit....daar gaat je gratis ticket... Balen. Tegen het eind van de promo, was er nog maar 1 ticket weg te geven. Een meisje uit Libanon naast ons had er al 2 gewonnen en wij hadden het idee dat door mijn geprop de kansen verkeken waren. Opeens werden er weer random mensen aangewezen om weer een sushi-eating-contest te doen. Dit keer werden we weer uitgekozen! Ik was nog wat misselijk van het vorige avontuur, dus Bob ging. Ik gaf hem nog tips, niet alles in 1 keer Bob!! Kleine hapjes!! We werden allebei helemaal gek!! Samen met 7 anderen stond Bob op die bus. Startsein... en eten! Ik maar gillen en Bob maar eten. (Voor diegenen die hiervan niet op de hoogte zijn: Bob houdt helemaal NIET van sushi...). En wat we allebei niet verwacht hadden, maar wel ontzettend gehoopt, gebeurde! HIJ WON!! Hij won een gratis ticket naar Osaka. Met de laatste contest, op de laatste plek waar AirAsia de promo hield. Wat een geluk! We hebben ondertussen 2 tickets geboekt en vliegen vanaf KL 13 januari naar Osaka en komen de 23e weer terug. SPANNEND! We houden jullie natuurlijk op de hoogte, en als iemand die dit leest nog tips heeft om budget door Osaka/Kyoto/Tokyo te reizen. Ze zijn ontzettend welkom!

Na 5 dagen was het dan eindelijk zo ver! Marian (mijn mama, moeder van Ruth), kwam ons opzoeken in KL. Dit kon omdat haar vriendin Petra, die bij de KLM werkt, haar als companion had meegenomen. Ze zouden 7 dagen in KL blijven. Wat een luxe! Daarbij had het voor ons ook een groot voordeel, want ze onze overload aan spullen mee terug naar huis nemen.
De 29e november zouden ze landen en, omdat het al zo laat was, zouden we ze pas de dag erna treffen. Ik dacht dat mama wel ergens een wifi netwerk zou zoeken om mj te mailen, maar mama had ons al een paar keer proberen te bellen en te SMS-en (maar mijn GSM staat altijd op vlietuigmodus en Bob’s GSM staat meestal uit). Het ging een beetje langs elkaar heen....
Bob en ik hadden die 29e de hele dag bij het electronica winkelcentrum gezeten. Onze Laptop die we eerder kochten, bleek een foutje te hebben. Maar na de hele dag gewacht te hebben, was het gelukkig opgelost. We liepen terug naar ChinaTown om iets te gaan eten, toen we opeens heel hard “RRUUUTTHHH!” hoorde. Toen bleek dat mama en Petra daar op een terrasje zaten te eten. Wat een toeval!! En wat heerlijk (en gek) om je moeder dan te kunnen knuffelen midden in Chinatown, KL, Maleisie! Gekheid.

We hebben de 5 dagen die we samen hadden heel gezellig doorgebracht. Mama en Petra hebben flink geshopt. Hoewel het hartje winter is in NL, werden er grote hoeveeheden (hele mooie!) sandalen ingeslagen.
We zijn ontzettend verwend door ze! Ook een dagje in hun hotel geweest. Heerlijk aan het zwembad kunnen zonnen. Het was juist die dag eens lekker zonnig! Na het zonnen en zwemmen kregen we een behandeling in de “salon” van het hotel. Bob kreeg voor het eerst in zijn leven een pedicure, Ruth een gezichtsbehandeling en mama een behandeling met oorkaarsen (!!). We hebben alle 3 vreselijk genoten. Mijn huidje was helemaal schoon, Bob’s voeten zagen eruit alsof hij er nog nooit op gelopen had en ook mama was helemaal uitgerust en relaxed van die gekke oorkaarsen en massage.
Daarna hebben Bob en ik voor het eerst sinds lange tijd een echte warme (hete!) douche genomen. Bob is na het douchen zelfs nog even in bad gaan liggen. Omdat het kon. Om de hele dag nog feestelijker te maken, gingen we ’s avonds naar het Japanse buffet. Heeeeerlijk, allerlei sushi, tepanyaki, en andere japanse hapjes, toetjes en cakes. Oh oh hadden we maar meer maaginhoud.

In de dagen met mama en Petra zijn we ook naar de Petronas Towers geweest en de skybar die daar vlakbij ligt. Helemaal op de bovenste verdieping zaten we daar in een nis voor een groot raam met uitzicht op de Petronas Towers met een heerlijk drankje in ons hand. Wat een luxe!

Samen met mama en Petra, maar ook met z’n tweeen hebben we heel wat gezien van KL. We hebben veel gekocht, veel gewandeld, heerlijk gegeten, en veel gedaan.Toen ze weer weg gingen was ik wel even verdrietig, maar gelukkig kan Bob heel goed troosten en mag ik uberhaupt blij zijn dat dit mogelijk was. En dat snap ik maar al te goed.
Na 10 dagen KL was de koek weer een beetje op en we zijn nu doorgereisd naar Pankor, een eiland aan de westkust van Maleisie.

Lieve allemaal, tot het volgende verhaal. Geniet van de ‘after-sinterklaasdagen’ en van alle pre-kerstdagen.
Dikke kussen voor iedereen!

@ Mama: wat smullen wij van die pindakaas/hagelslag/drop en zure matten! Jummie! Ik denk aan jou en ik ben zo blij dat ik je even heb mogen knuffelen. Ook voor Petra dikke zoenen.

@ Roosie, dank je wel voor de foto, dikke kus op je bolle buikie!