Pulau Pangkor & Cameron Highlands

Allerliefste lieve papa’s (& Louigi’s), mama’s, oma’s, zusjes, familie, brothers-from-another-mother, ongeboren neefjes, vrienden, vriendinnetjes en andere lezers.

Na een lange week KL vertrokken we op 5 december naar Pulau Pangkor. We gingen met de bus. Nog nooit zaten we in zulk een luxe exemplaar. Grote stoelen, veel beenruimte, schoon, LCD TV die uit het plafond zakte... Heerlijk! Wel koud hoor, die aico, maar wat een luxeprobleem ook eigenlijk!
Vanuit Lumut namen we de “jetty” naar Pulau Pangkor, een eiland aan de westkust van Maleisie.
Ons guesthouse was weer een feestje, relaxte omgeving met grote openbare ruimte. Ook weer eigen keuken dus onbeperkt thee etc. Ook een koelkast waar je gebruik van mocht maken, dat kwam goed uit voor de pindakaas en hagelslag die anders ook maar zouden verpieteren in de Maleisische zon. Oh, wat hebben we elke ochtend genoten van een gebakken eitje, en twee witte superzachte boterhammen met hagelslag en pindakaas! Nogmaals bedankt lieve mama! Ons guesthouse is een verzameling van hutjes in verschillende formaten aan de rand van een jungle. Prachtig! Het is er weer heel erg gezellig, maar wat rustiger dan in KL (gelukkig...). Overal hangmatjes en ‘savonds kun je lekker James Bond films kijken op een groot LCD scherm in de gemeenschappelijke ruimte.

De dag erna zijn we naar het strand gelopen, ongeveer 5 minuutjes afstand. We kwamen aan in de avond, dus we hadden nog niet echt iets van de omgeving gezien. Wauw, wat is het daar mooi! Mooie stranden, blauwe zee en prachtige natuur.
We hebben fietsen gehuurd, later bleek het barrel dat we hadden gehuurd het woord “fiets” niet echt waardig te zijn. Pangkor is nogal een heuvelachtig eiland, dus een fiets die alleen bergop gaat als je ernaast loopt en hem aanduwt is dan vrij onhandig. Bergaf gaat beter, hoewel je niet te hard moest gaan, want de remmen deden het niet echt goed. Bij Bob deed alleen de voorrem het en als je waarde hecht aan je gebit, moet je niet te hard remmen met je voorrem wanneer je bergaf gaat.
Alle “grappen” over onze fietsen daar gelaten, hebben we een leuke tocht gemaakt over het eiland. We stopten af en toe langs de weg om lekker te zwemmen in de heerlijke blauwe zee. Ook zijn we langs een Nederlands Fort gefietst. We fietsten er eerst langs... Het stelde namelijk niet echt iets voor. In de 18e eeuw waren er een paar Nederlanders die hier een fort bewaakten, ze zijn er volgens mij 3x uitgegooigd en hebben het toen weer ingenomen totdat ze voorgoed weggejaagd werden. Dat stond zo ongeveer beschreven op 3 informatie borden. Verder 4 muren, een trapje en een souvenierwinkel met T-Shirts van I LOVE PANGKOR. We waren er snel weer weg.

Op de terugweg besloten we de fietsen maar terug te geven, want we hadden net zo goed kunnen lopen. Volgens het fietsvrouwtje kwam elke week de mechanic. Ik betwijfel het...

We hebben samen met 2 Duitse meisjes ook nog door de jungle gewandeld. Een tocht van ongeveer 2 uur dwars over het eiland. Het was makkelijk te lopen, want overal werd met linten de route aangegeven. Iets minder leuk, maar wel leuk om achteraf te vertellen was het moment waarop Bob ontdekte dat hij 4 bloedzuigers op zijn voet had. Waaronder 1 hele dikke tussen zijn tenen, wel bijna 10cm!!! Helaas voor Bob was hij in de jungle met 3 meisjes... Maar we waren alle 3 heel stoer en hebben Bob van zijn bloedzuigers afgeholpen door zout naar hem te gooien en te sprayen met Deet (iets dat wonder boven wonder meteen hielp!). Achteraf bleken het 5 bloedzuigers, toen we na de tocht (eindelijk) uit de jungle liepen en de zee in doken had hij nog een bloedende plek op z’n enkel. Gatverdamme. Aan kakkerlakken, bedbugs, gecko’s, muggen en dergelijken wen je wel. Maar die bloedzuigers zijn zulke ranzige creaturen...ik word er niet goed van als ik eraan denk.

We zijn totaal 6 dagen in Pangkor geweest en hebben ook heerlijk genoten van de stranden. Ook nog een keer gaan snorkelen op een klein eilandje voor de kust. Prachtige vissen en visjes. Zelfs hele grote maanvissen en lange zeekomkommers. Super!

Op 11 december zijn we vertrokken richting de iets koelere Cameron Highlands. De vrouwkes van de bustickets waren niet heel behulpzaam en de bus waar we ruim op tijd voor waren was zo maar ineens iets te vroeg vertrokken. Hierdoor moesten we de volgende bus hebben, waardoor we de aansluiting naar de Cameron Highlands in Ipoh mistte. Zodoende hebben we een nachtje in Ipoh geslapen. Prima hotelletje naast een lekker noodlesouprestaurant en tegenover een tippelzone.

De volgende ochtend om 8 uur dan eindelijk de bus richting Tanah Rata in de Cameron Highlands. Hele mooie route, dwars door de bergen. Je waant je bijna in de Alpen, alleen dan net iets andere begroeiing.
Ons hostel, Twin Pines, is simpel maar voldoet. Een kamer zonder fan en warme gedeelte douches, want het is hier koud voor Maleisische begrippen. Temperatuur komt nauwelijks boven de 20 graden uit. Dat is warm voor NL begrippen op dit moment (het schijnt ontzettend te stormen?), maar wij hebben onze trui aan getrokken / genieten van een hete douche en slapen onder een lekkere deken. Heerlijke afwisseling met 30 graden brandende zon. Het regenseizoen is hier in volle gang, hoewel het er 365 dagen per jaar regent. Nu regent nu gewoon ietsje meer dan anders. Het zijn met name flinke buien met een beetje onweer, vooral in de middag. Als je wil hiken ga je dus gewoon in de ochtend. En zo hebben wij dat ook gedaan.

De eerste dag hebben we vooral binnen gezeten vanwege de regen, de dag erna hadden we een tour geboekt. Geweldig! Onze gids wist ontzettend veel van de natuur. Hij wees ons op allerlei medicinale en speciale planten. Super! Eerst naar de ontzettend mooie theeplantages gaan kijken. (Google “Cameron Highlands” of bekijk onze foto’s) Heel mooi! Na een verhaal over de geschiedenis van de BOH Tea plantage en allerlei thee-feitjes gingen we naar het Mossy Forest. Een van de oudste bossen ter wereld (gelukkig geen bloedzuigers!!). Dit bos is een “mountain rainforest”. Er leven heel weinig dieren (op allerlei insecten na), het enige geluid dat je af en toe hoorde was dat van de ciccades. Het bos is helemaal vol met mos. Er worden miljarden liters water vastgehouden door dat mos. Ik kan het bijna niet omschrijven, hele mooie aparte omgeving die bijna sprookjesachtig aandeed. Een goede omschrijving van de bodem van het bos kwam van onze gids Satya zelf: “ like Charlies Chocolate Factory just exploded all-over the ground”. De soms diepe modder had inderdaad heel veel weg van dikke chocolade pasta. We zaten al snel onder, maar wisten ons goed staande te houden (dankjewel Louigi voor die goede wandelschoenen!!). Door het Mossy Forest gelopen richting een hoge top, Gunung Brinchang op 2000m hoogte. WauW, 360 graden uitzicht! Net voordat we weer uit het bos liepen en ik wilde zeggen dat ik het nog wel mee vond vallen met onze vieze schoenen, stapte ik *SSLLLLUURRRP* een halve meter diep in de “chocola”. Toen ik mijn been eruit wilde trekken, bleef die mooie wandelschoen hangen (iets beter mijn veters strikken...). Uiteindelijk eruit getrokken en gelukkig was de binnenkant niet heel erg vies. Het lijkt nu wel nog steeds alsof ik 2 verschillende schoenen aanheb. Heel charmant!

We hebben met de tour ook nog de BOH (Best Of Highlands) Teafactory bezocht om te kijken hoe thee gemaakt wordt. BOH is alleen voor Maleisie en dus niet voor de export. We kochten in de winkel de beste kwaliteit thee in een leuk busje (thuis met goedkope thee bijvullen?). Beetje prijzig, dus die kunnen we eventueel met nieuwjaar drinken in plaats van Champagne!
Ook naar een butterflyfarm geweest. Allerlei hele mooie en grote vlinders om je heen. Ook veel speciale bloemen. Sommige Maleisiers gaan hier echter niet allemaal even voorzichtig mee om. We hebben kinderen gezien die vlinders pakken en aaien of er zonder te kijken op gaan staan. Oei. Er lagen een paar van die vlinders op de grond, slachtoffers van kleine kinderen die ze wilde aaien. Achja...

Er worden hier ook heel veel aardbeien verbouwd. Die zijn zo populair (maar niet eens zo lekker!) dat er een hele merchandise omheen is gecreeerd. Overal kun je aardbeienshit kopen. Aardbeienoorwarmers, paraplu’s, snoep, sleutelhangers, mutsen, truien, sjaals, shirts, sloffen, knuffels, kussens, deurmatten, wc-covers, badkamermatten, mokken...ALLES. De gids werd er helemaal kierewiet van! Begrijpelijk als je er dag in dag uit tegenaan moet staren. Al die toeristen met aardbei-oorwarmers.

Zelf hebben we ook tochten gelopen. Er zijn hier ongeveer 10 trails uitgezet die je kunt lopen. Wij deden o.a. trail 9, door de jungle en langs watervallen. Geweldig mooi en heel leuk om te lopen. In 2 uurtjes liepen we erdoor heen. Op de terugweg hebben we achterin een pick-up gelift naar een theeplantage. Daar hebben we een kopje thee gedronken met een prachtig uitzicht over velden vol theeplanten. Daarna met een andere truck gelift naar ons hostel. Als het smiddags regent relaxen we vooral veel in het hostel, schrijven we in ons dagboek, ordenen we de foto’s op de laptop, skypen we gezellig met Inge en kijken we films op de laptop.
We genieten volop!

16 December gaan we ’s ochtends met de bus naar Georgetown. Dat is een stad op het eiland Penang. Penang en Langkawi zijn de 2 grote eilanden aan de westkust onder Thailand. In Penang zullen we waarschijlijk Kerst vieren en in Langkawi vieren we Nieuwjaar. 28 December komen Jan en Antonia naar Langkawi om met ons nieuwjaar te vieren, heel speciaal en dat vinden wij hele gezellig!

Lieve allemaal, het was weer een flink verhaal. Wij gaan morgen nog een ochtend hiken en overmorgen vertrekken we weer.
Dikke zoenen voor allemaal!

@ Frank en Ingrid: we hadden jullie expertise goed kunnen gebruiken de afgelopen dagen. We hebben namelijk geen idee wat voor planten, bloemen en vogels we allemaal gezien hebben! Jullie kunnen van de week een mail verwachten met daarin foto’s van de desbetreffende exemplaren die meer uitleg behoeven. Alvast bedankt! ;-)

@ Lou: die schoenen, die schoenen.... wat een genot!

@ Oma uit Roermond & Huibje: Ik denk aan jullie. We proberen snel te gaan skypen!

@ Papa (van Ruth): dankjewel voor je lange mail, heb je de mijne ook ontvangen?

@ Inge: wat fijn he dat we zo gezellig skypen!!

@ Iedereen: dikste zoenen