HaNoi / SaPa / HaLong Bay & Cat Ba Island

Lieve allemaal,

Weer in een nieuw land aangekomen. Vietnam!

We vlogen vanaf Luang Prabang naar Hanoi. Een bewuste keuze voor het vliegtuig (een reis van 1 uur), want per bus zou je er 30+ uur over doen met grote kans op problemen aan de grens. Meer problemen zochten we liever niet op, dus dan maar een extra duit voor een vlucht. Dus met Lao Airlines vlogen we naar Hanoi!
Luxe vlucht trouwens, met een lunchbox en drankjes.

Eenmaal in Hanoi, reden we in een busje naar het centrum en vonden we tot onze verbazing een heerlijk hotel (!!) voor een zacht prijsje, midden in het Old Quarter. We voelden ons prins en prinses op onze hotelkamer en vroegen ons af waar die adder onder het gras zat, of dat er misschien nog een aap uit een mouw moest komen? Hierover later meer...

We hebben heerlijk door, het iets koudere, Hanoi gelopen. Onder andere het mausoleum van Ho Chi Minh bezocht. Heel indrukwekkend en strak geregeld daar. Je moest al je bagage achter laten en door een scanner. Vervolgens werden we door een vent in overdone wit uniform in een rij gezet en moesten we wachten totdat we konden ritsen met een andere rij die richting Mausoleum liep.
Handen uit je zakken en vooral je mond dicht in een rij allemaal achter elkaar liepen we richting het mausoleum. Daar lag die gekke Ho Chi Minh opgebaard! Heel vreemd om dat zo te ervaren. Hij lag als een soort sneeuwwitje in een glazen kist, met op de achtergrond een grote hamer en sikkel en de ster van de vlag van Vietnam. Eenmaal buiten bezochten we ook nog zijn woonhuis, autocollectie en studeerruimte. Echt de moeite waard!

Ook bezochten we het Army Museum en het Hoa Lo Prison Museum (In de oorlog door de Amerikanen tot Hanoi Hilton gedoopt). Hier hebben we vanalles gezien over de oorlogen die Vietnam voerde met o.a. de Franse bezetters en natuurlijk met de Amerikanen. Vooral Bob vond dit heel interessant! Al die tanks, tja... en die bommen... En die mitrailleurs...Bob keek zijn ogen uit. In de Hoa Lo Prison, waar vroeger veel Amerikaanse POW's zaten zagen we ook het helicopterpak en foto's van de Amerikaanse presidentskandidaat John McCain. Toch bijzonder!

Als je in Hanoi, en ik denk ik heel Vietnam, geen zin hebt om ergens naar toe te lopen, dan hoef je dat ook niet. Overal op elke hoek staan Vietnamese mannen met scooters die je graag voor een kleine bijdrage naar je bestemming brengen. Hier hebben we een paar keer gebruik van gemaakt en reden zo met z'n 2en achterop bij Huan of Tuan op de scooter door de gekte van Hanoi.
Met helm en absoluut redelijk veilig hoor!

Verder zijn we ook naar het waterpoppentheater geweest. Een must-see volgens de lonely planet. Het was erg grappig, maar ook wel een beetje suf. De muziek, die live gespeeld werd op traditionele instrumenten, was wel erg mooi!

Vanuit Hanoi hadden we een nachttrein naar Sapa geboekt. Sapa ligt in Noord-Vietnam vlakbij de Chinese grens.
De temperatuur daar was iets anders dan we gewend waren, daar ging ik weer hoor. Brrrr.... gelukkig verkopen ze in Sapa een heleboel North Face jacks voor een hele goede prijs. We hebben het niet meer koud gehad! Terwijl we aan het denken waren welke jassen we zouden kopen, kregen we wat hulp van een lieve Italiaanse man. Bij elke prijs die de verkoper noemde riep hij met z'n dikke Italiaanse accent "Nooooo, too muchhh!! Isa too muchhh!!"
Uiteindelijk hebben we een goede deal kunnen sluiten en was zelfs hij tevreden over de prijs. We liepen nog even wat rond met elkaar en we kochten nog een mooie bedsprei van de H'Mong voor ons nog niet bestaande huisje. We besloten die avond ook met de Italiaan af te spreken en met elkaar te gaan dineren. Wel op Italiaanse tijd, 20.00uur. De gemiddelde Vietnamees eet rond 5 a 6 uur, dus rond 8 uur is de boel al wat aan het uitsterven, maar wij hebben het erg gezellig gehad.
Sinds die avond hebben we elke avond in Sapa samen met Cesare gegeten. Cesare, 64 jaar oud, uit Foggia (Puglia! Mama moet nu lachen...). Heel gezellig!

In Sapa kun je veel wandelingen maken door de bergen en de lokale tribes (minorities) bezoeken. Die wonen daar in de dalen of bergen en leven vooral van toeristen die hun handgemaakte waren kopen en van het verbouwen van rijst.
Wij huurden 2 dagen een scooter en reden eerst 15 km noordelijk richting de Fansipan. Fansipan is de hoogste berg van Vietnam en wordt met zijn 3143 m ook wel "The rooftop of Indochina" genoemd. Prachtig! Ook reden we een stuk over de hoogste bergpas van Vietnam, de Tram Tom Pass. Oeehh dat was wel spannend! Maar Bob kan gelukkig erg goed scooteren dus ik maakte me geen zorgen. Op de route maakten we veel stops om van het mooie uitzicht te genieten en om een waterval te bezoeken. Soms waren we gewoon sprakeloos van al het moois om ons heen...

De tweede dag scooterden we de andere kant op richting een dorp van de Black H'Mong. Traditioneel geklede meisjes en vrouwen omsingelde ons al snel en we moesten maar eens meelopen richting hun dorp. Samen met een groep van ongeveer 10 H'Mong liepen we zo'n 5 km door de rijstvelden met grazende buffels, door dorpjes met varkens kippen honden en eenden... Onderweg lieten ze ons zien hoe ze kleden weefden en deze met indigo kleurde. Ook hoe ze een indido-bad maakte. Gatsiedarrie dat stonk! Wel prachtig wat ze allemaal maakte en natuurlijk wilde verkopen...
We kochten nog even niets.
Na 5 km vonden Bob en ik het wel welletjes en vroegen we een local of hij ons op zijn scooter weer terug naar onze scooter wilde brengen. Maar eerst wilden we wel iets kopen van onze lieve groep. Toen ze dat door hadden was er weinig liefs meer aan de groep, maar werd er aan alle kanten aan ons getrokken. Buy from meeeee, buy from meeeeee. Oh jezus, wat voelden wij ons schuldig. We hebben ieder bij 1 H'Mongvrouwtje iets gekocht en ze heel lief bedankt. Achteraf hebben ze ons wel nog heel lief uitgezwaaid! Gelukkig... We voelden ons wel schuldig.

De laatste avond aten we weer met Cesare en namen we afscheid van elkaar. De volgende dag zouden we weer terug treinen naar Hanoi.

In Hanoi kwamen we rond 05.30uur aan en reden we per taxi terug naar ons hotel. De taxichauffeur was handig met meters, en had zijn eigen meter leuk bewerkt zodat hij 3x zo snel ging. Hij reedt ook nog "per ongeluk" verkeerd en rekende ons op het eind ongeveer 6x de reguliere prijs. Wij hebben uiteindelijk boos het dubbele van de reguliere prijs betaald. Op dat moment wisten we nog niet van die handige metermannetjes en dachten we dat het tarief zo hoog lag vanwege het vroege uur... Nouja, weer wat geleerd.

Drie uur na aankomst in Hanoi vertrokken we weer, nu richting Halong Bay. We boekten een tour bij ons hotel. Na enig vergelijkend warenonderzoek (en achteraf na enige manipulatie van hotelmedewerkers die ons vertelden dat goedkope tours "no good" waren) boekten we een tour bij ons hotel. Wel lopen afdingen, maar nog steeds vonden we het aan de prijzige kant.

Met een busje reden we in 3 uur naar HaLong Bay en daar stapten we op een boot samen met ongeveer 20 andere reizigers. Het zag er allemaal prima uit en we konden meteen aanschuiven om heerlijk te lunchen. Ietwat aan de zuinige kant, maar wel smullen!
We voeren door mistig HaLong Bay langs mooie rotsen. Het weer was niet heel goed, maar de mist die tussen die rotsen hing zorgde wel voor een soort mysterieuze sfeer. We bezochten 2 grotten en zijn een rondje gaan kayakken (natte kont!).

's Avonds werden we naar en hotel gereden op Cat Ba Island. Een beetje muffe schimmelgeur, maar we zijn tevreden mensen en hebben prima geslapen. Gezellig 's avonds gegeten met een groepje van 3 Chileense meisjes en een Engelse jongen. Volgende ochtend vroeg op voor ontbijt en trekking op Cat Ba. Alsof je in Jurassic Park loopt...maar dan zonder de T-Rex. Flinke hike omhoog, maar dan hadden we wel een prachtig uitzicht over de heuvels waar af en toe dikke pakken wolken doorheen trokken.
Terug naar beneden was even spannend, maar we hebben het gered!
Die avond sliepen we op de boot. Een prima kamer en ook weer gezellig gekletst en spelletjes gespeeld met het groepje meisjes en de Engelse jongen.
Het was een geweldige leuke tour en we hebben er zeker geen spijt van. De enige bittere nasmaak die we aan het hele tripje overhielden was het feit dat vrijwel de hele boot 25 dollar per ticket minder had betaald. We voelden ons dus flink in de spreekwoordelijke ... genomen.
Zoveel vergelijkend onderzoek gedaan en dan nog naast de pot pissen.

Eenmaal terug bij ons hotel hebben we een hartig woordje met de manager en zijn sidekick gesproken. Uiteindelijk was daar de aap en de adder en was ik een leugenaar en had hij inderdaad 50 dollar aan commissie in zijn zak gestoken. Geld voor een treinticket dat we voor de trip naar Halong Bay betaald hadden (toen we terug kwamen zeiden ze eerst dat ze de tickets nog niet hadden geboekt en dat ze dat alsnog gingen doen als we ze nog meer zouden betalen...DOEI) kregen we gelukkig nog terug. Met veel moeite wel. Maar de 50 dollar die we teveel betaalden aan de tour, daar konden we naar fluiten.

Boos, maar wel tevreden over hoe we de situatie hadden aangepakt, pakten we onze spullen (en een nieuwe Lonely Planet van febr 2012 over Vietnam die daar lag en we ons kado deden...) en liepen we naar het hotel van de Chileense meisjes en de Engelse jongen. Gelukkig niet al te ver weg en iets goedkoper, maar net zo goed! Wat een gedoe weer. Maar we waren gelukkig wel tevreden over de tour dus dat heelt het rotgevoel een beetje.

Nu hebben we net onze 6,5 kg was schoon en fris terug gehad en nemen we vanavond de bus naar Hue.
Vanuit daar trekken we verder naar Hoi An waar we ook nog een bezoek brengen aan het exclusieve Nam Hai Resort (via Top-Shops). We krijgen daar 2 nachten in een villa inclusief ontbijt, complimentary! (Voor gratis dus...) SPannend, maar dat wordt vast helemaal geweldig! Daarover volgende keer meer.

De Chileense meisjes nemen dezelfde bus, de ENgelse jongen vertrekt naar Hong Kong dus we hebben goed gezelschap tijdens de 15 uur durende busreis.

We hebben overigens bericht gehad van de verzekering en alle gestolen spullen zijn voor het grootste deel vergoed. Nu nog even wachten over het bericht m.b.t. het skimmen en dan zijn we weer op de rit. De belastingteruggave over 2011 viel ook erg positief uit dus we kunnen met een gerust hart nog even verder reizen.

Voor nu weer een dikke kus voor allemaal en tot het volgende verhaal.
Tot de volgende keer!
Liefs Bob en Ruth



@ Oma Tiny of Huibje: wie geit ut noe? Kusje hoor!

@ Papa Bill: Backpackers are not in need of backuppers. Maar dank voor je lieve berichtje! Alles gaat goed hier, no worries. DDD bij terugkomst? x Daughter

@ Mammie: Mis mijn moedert, snel skypert. Kus je preu. PS Die belasting hoef je dus niet meer te doen.

@ Inge: Wat een verwennerijen. Ik kan niet vaak genoeg zeggen hoe lief ik dat vind. Maar neem wel af en toe een pauze!

@ Zusjes: Sorry, ik mis alle verjaardagen. Door fb-block vergat ik er zelfs 1... Sorry Roosie! Thanks voor je lieve filmpjes van Willem de kunstbewonderaar en Willem de Hikker. Ben ik heel erg blij mee! Gaat alles goed? En Soer en Miek, geniet van jullie feestjes. Volgend jaar opnieuw! BUM.

@ Pietje Petrysnolska: Facebook is hier vaak geblocked dus weet niet of je nog iets gemaild had. Hoop dat alles goed met je gaat daar in Belsj. Kusje