Luang Prabang, Slowboat Mekong & Gibbon Experience

The real voyage of discovery consists not of seeking new landscapes, but having new eyes. -- Marcel Proust

Lieve allemaal,

Allereerst wil ik graag mijn neefje Willem welkom heten in deze wonderlijke wereld. Ben heel trots op mijn zussie en nu ook mama Roos. Lieve Hidde en Roos, geniet van jullie heerlijke lieve Willem. Ik geniet op afstand mee van al die lieve fotos.

Nieuwe stad dus een, soort van, nieuw begin.
Vanuit Vientiane hebben we de nachtbus genomen naar Luang Prabang. Een heel andere nachtbus dan die we gewend waren, deze had allemaal stoelen die achterover geklapt konden worden. Er was maar weinig beenruimte dus het was krap, maar knus. We kregen een dekentje, fles water en een cakeje. De reis kon beginnen. Er was ook een kleine TV, maar daar was alleen een gekke Thaise show op te zien. Die nacht reden we door de bergen op slingerende hobbelwegen richting Luang Prabang.
Soms, als je het kon zien in het donker, geweldige landschappen passerend. Rond een uur of 2 ‘s nachts kregen de Laotianen aan boord honger want toen stopten we 45min. zodat iedereen rustig kon dineren... wij bleven lekker liggen.
Rond 07.30uur kwamen we aan in Luang Prabang en vonden we na even zoeken een redelijk goedkope plek om te logeren. Heerlijk ontbeten met croissantjes en stokbrood, wat een verwennerij.

Luang Prabang staat op de wereld erfgoedlijst van UNESCO en is een klein schattig stadje. Heel koloniaal en Frans, wel erg toeristisch. We hebben onder andere een tripje gemaakt naar de watervallen, met stip de mooiste die we tot nu toe gezien hebben. Het water had een hele mooie blauw groene kleur, waardoor het er ontzettend mooi uitzag.
Met het groepje waarmee we de tuktuk genomen hadden besloten we een kleine wandeltocht omhoog de berg op te maken, dan over het riviertje heen aan de andere kant van de waterval weer naar beneden. Het was een flinke klim, letterlijk klimmen en rollen soms, maar het was prachtig. We kwamen zelfs nog een dode slang tegen op het pad. Gelukkig hier geen bloedzuigers...joepie!
In de blauwe lagunes hebben we even gezwommen en uiteindelijk tukten we moe maar voldaan weer terug naar Luang Prabang, een klein uurtje rijden.

Na de wandeling en het zwemmen bij de watervallen zijn we met het groepje uit de tuktuk nog een drankje gaan drinken. Daarna namen Bob en ik afscheid, want we trakteerden onszelf op een van de vele massages die hier worden aangeboden.
Het was heerlijk, maar de masseuses waren soms meer bezig met mobieltjes dan met massages. Op het bed waar ik lag voelde ik tot drie keer toe de gsm van de masseuse in kwestie overgaan. Twee keer verliet ze de kamer even om te bellen. Lang was ze gelukkig niet weg, maar Bob vertelde later dat er twee meisjes beneden een voetmassage gaven, met in 1 hand een voet en in de andere hand de mobiele telefoon. En maar kwekken. Zoiets had ik zelf niet gepikt denk ik.
Lekker was de massage gelukkig wel.

Verder hebben we het nodige aan sightseeing gedaan. Het National museum en wat tempels. Hoewel tempelmoe toch wel weer prachtig. Met name al die oranje geklede monniken die door de tempels lopen, aparte plaatjes.

In Vientiane kregen we al een mail van Marjan Slinger, vriendin van mijn mama en tante, dat zij en haar man Wim ook in
Luang Prabang zouden zijn. Samen hebben we heerlijk uitgegeten bij een bistro. Bob en ik voelden ons erg verwend en hebben gesmuld. Lieve Marjan en Wim, ontzettend bedankt, we vonden het super jullie te treffen. Geniet van jullie mooie reis!

Vanuit Luang Prabang zijn we per slow boat over de Mekong naar Huay Xai gereisd. Daar hadden we de Gibbon Experience geboekt voor de 17e. De slowboat deed er twee dagen over en je moet een nacht in Pak Beng overnachten. De rit was lang, maar wat hebben we onderweg mooie dingen gezien. Dorpjes die alleen per boot bereikbaar zijn, vissers en de prachtige jungle aan weerszijden van de Mekong river.

In Huay Xai hebben we ons de ochtend na aankomst gemeld bij de office voor de gibbon experience. Spannend!! We bekeken eerst een safety instruction video en toen reden we achterop een jeep in drie uur naar het natuurreservaat. De eerste twee uur ging soepel, daarna een uur hobbelend over smalle zandwegen de echte, meer rauwe natuur in. We stopten in een bergdorpje van waaruit we begonnen met de wandeling richting het netwerk van ziplines en boomhutten. Een flinke hike van maar een uurtje, maar wel steil bergop. Poeh poeh. Wel een prachtige omgeving en we genoten volop. We waren met totaal 27 man die verdeeld werden over vier boomhutten. Wij zaten in boomhut 3 met drie andere Nederlandse meisjes. Onze boomhut werd dan ook “Holland house” gedoopt.

Maar voordat we daar aankwamen gingen we de eerste ziplines af. Holy holy.... we vonden het erg spannend! Je krijgt een tuigje met twee haken. Een safety lijn die met karabiner aan de zipline hangt en een katrol met een stuk fietsband erop waar je mee zipt en afremt. Je klikt je vast, hangt een beetje aan de lijn en laat je vervolgens de zipline afglijden.... het eerste stuk is niet zo hoog maar halverwege realiseer je je dat je toch wel bijna zestig meter boven de grond hangt. Heeeeelllpp!
Heel vet.

Sommige ziplines zijn langer en hangen wel meer dan honderd meter boven de grond. Ongelofelijk. Bij 1 bepaalde zipline moest je overstappen op een tweede, op een paar plankjes die aan de boom getimmerd waren op ongeveer zestig meter hoogte. Tussen de plankjes waar je op staat kijk je dan de diepte in....met puddingknieen loop je voorzichtig naar de volgende zip en vervolgens kom je vol adrenaline aan aan de andere kant. Naar onze boomhut nummer 3 moesten we nog een kleine 20 min lopen. Berg op en berg af totdat je bij een kortere zipline komt waarmee je je eigen boomhut inzipt. Onze hut was 30 meter boven de grond en was van alle gemakken voorzien. Zelfs een regenwaterdouche met uitzicht over de vallei. Het beste uitzicht voor sunsets.... we waren alle vijf sprakeloos. Wat een prachtig uitzicht.

De boomhut had vijf matrassen en lekkere dekens, dikke klamboes, stoeltjes tafeltjes en een kleine keuken. Wel spannend om daar te slapen, de eerste nacht hoorden we vanalles rondrennen, piepen en krassen in onze hut. Je ziet geen steek, want er is geen licht behalve je zaklamp, maar denk maar niet dat ik mijn hoofd buiten die klamboe stak de duisternis in om te kijken wat daar dan rondliep.....
Rond kwart voor zes ging de wekker, we zouden die ochtend op zoek gaan naar de gibbons. De hele vallei ontwaakt met een dikke sluier dauw. Prachtig om zo de ochtend te beginnen. Rond half zeven hoorden we de gibbons, een heel gek geluid. Alsof het de eerste maandag van de maand twaalf uur is en men de alarmen test. Keihard om ons heen, maar helaas te ver weg om ze zelf te zien. Wat een ervaring, prachtig!!

We hebben een klein half uurtje gehiked richting gibbons, maar dus zonder succes. Daarna was het even rustig aan doen en wakker worden met wat jungle tea, onze gids Bounloun plukte de dag ervoor wat gekke stengels in de jungle en maakte er thee van. Veel puurder wordt een kop thee niet. Ons ontbijt was rijst met wat groentes en omeletje. Smaakte goed.
De dag bestond uit het bezoeken van andere boomhutten, flinke hikes en natuurlijk ziplinen. Er was een boomhut die we bezochten die op zestig meter boven de grond hing aan een kale boom midden in een vallei.
Dat was wel even spannend...puddingknieen alom. Wel prachtig uitzicht ,je gelooft je eigen ogen niet. Mooiste (en engste) was nog de uitgang van boomhut vijf. Je moest op de rand van de boomhut klimmen op een trapje of zitje dat eraan hing, benen bungelend op zestig meter. Je haakt je goed vast en laat je vallen. Na een kleine meter val hang je aan je zipline en zip je naar vaste grond....Bob, die toch meer last van hoogtevrees had dan hij van tevoren had gedacht, trok dit maar een keer. Ik zipte nog eens terug. Toen ik voor een tweede keer op dat zitje zat, vroeg ik mezelf ook af waarom ik zo graag dapper wilde doen... doodeng! Wel heerlijk die adrenaline door je lijf. Wanneer maak je dit nou mee?


Lunchen deden we weer in een andere boomhut en af en toe zipten we een paar rondjes waar mogelijk. De langste zipline is ongeveer 600 meter lang. De diepste dalen leken wel dieper dan 150 meter. Op youtube zijn er heel veel van filmpjes te zien, ik probeer de onze hierop te zetten.

Moe maar voldaan kwamen we tegen 16.00uur weer aan bij onze hut. Een ijskoude (!!) regendouche, ook een heel avontuur als je op die schotjes staat en de grond 30 m. onder je ziet, deed ons goed. We speelden wat spelletjes, maar toen het eenmaal donker was gingen we al snel richting bed.
Volgens mij sliepen we allemaal weer rond negen uur, dag erna natuurlijk weer vroeg op voor de laatste dag.

Helaas die tweede ochtend weer geen gibbons gezien, maar gelukkig wel een mooi concert rond half zeven. Blijft al heel bijzonder. We ontbeten, pakten de tassen in, tuigjes aan en zipten voor de laatste keer uit boomhut drie. Bye bye treehouse. Flinke wandeling en weer af en toe lekker rondjes zippen. Uiteindelijk wandelden we terug en leverden we de tuigjes weer in. Wat een geweldige ervaring. We hadden dit nooit willen missen!!

Het verdriet om alle spullen die drie weken geleden gestolen zijn was inmiddels al wat afgezakt . We genoten weer volop en we wilden niet meer verdrietig of boos zijn. Helaas hadden we weer pech, want in Huay Xai werden we geskimmed. Men heeft een redelijk bedrag van onze rekening gehaald terwijl we in de jungle zaten. Dus dat was weer dikke pech. Hopelijk kunnen we dit sneller oplossen met de bank dan die diefstal, want dat wil nog niet echt vlotten. Nu hebben we nog maar 1 werkende pinpas, de rest is allemaal geblokkeerd. Ach, 1 is beter dan geen. Hopelijk lukt het om binnenkort een edentifier en nieuwe pinpas op te sturen naar het Nederlandse consulaat in Vietnam. Dat moeten we nog even uitzoeken.

Lieve allemaal, het was weer een flink epistel met letterlijke hoogtepunten, maar helaas toch ook weer een dieptepuntje. Dat schijnt er ook bij te horen.
Op 24 februari vliegen we naar Hanoi. Een nieuw avontuur hopelijk zonder al teveel tegenwind.

Dikke zoenen voor allemaal

@ Ernst en Inge: bedankt voor het regelen van al onze financiele romslomp. We zijn jullie heel erg dankbaar. Ook bedankt voor de lieve woorden via skype.

@ Willem: allerdikste zoenen van je tante en oom. We zijn zo benieuwd naar je.

@ Hidde en Roos: nogmaals gefeliciteerd, wij denken aan jullie

@ Frank en Ingrid: bedankt voor jullie mail en financiele bijdrage. Jullie lieve woorden deden ons goed. De bijdrage ook…

@ TammieBammie: ik vind het zo fijn om af en toe zo met je te mailen en whatsappen! Zo voelt de afstand wat kleiner. Volgend jaar soewiesoe samen carnaval en apparoatsjes en vollepetai. Iieehhjoaah.

@ Oma boemboem: we denken veel aan u.

@ Papa: dank voor je whatsapp. Geniet lekker van Marokko!

@ Mama: dankjewel voor je lieve mailtje. Ik hou zoveel van jou!