Phnom Penh / Siem Reap & Ankor Wat

Lieve allemaal,

Ga er maar weer een lekker voor zitten, want hier zijn we weer!
Rond de middag van (datum) vertrokken we vanuit Sihanoukville naar Phnom Penh. Die reis duurde niet heel lang, ongeveer 5 uurtjes.

Toen we bijna aankwamen in PP begon het ineens ontzettend te stormen en te hozen. Alle straten stonden flink onder water en aan donder en bliksem geen gebrek.
Eenmaal aangekomen in PP verzamelden zich weer een boel tuktuk-drivers met aanbiedingen voor hotels en guesthouses. Je bent de bus nog niet uit, of er wordt naast je al flink op de ramen getikt; “you have hotel, need tuktuk?”.

We hadden een heerlijke kamer met groot raam en balkon voor weinig $$$. Heel relaxed, want tegen die tijd waren we er al achter gekomen dat het visum voor Thailand dat we wilden regelen in PP, ons waarschijnlijk 7 wachtdagen zou kosten… Door een Azie conferentie was de ambassade van Thailand dicht. We zaten in ieder geval goedkoop en goed, dus dat was fijn.

Diezelfde dag zijn we met Vanna de tuktukman naar de Killing Fields en S-21 Prison geweest. We reden met de tuktuk ongeveer 10 km uit PP naar Choeung Ek Memorial (The Killing Fields). Eenmaal daar kregen we een audiotour (in het Nederlands!) en zo liepen we heel rustig met de koptelefoon op over het terrein. Het feit dat iedereen een koptelefoon droeg, zorgde ervoor dat het heel rustig was. De zon scheen en de vogels floten, maar ondertussen hoorde je via de audioguide welke gruwelijkheden er 40 jaar geleden plaats vonden op de plek waar jij nu staat. Nog altijd komen er botfragmenten, tanden en stukjes stof aan de oppervlakte. Met name na een regenbui en door de wortels van de bomen blijven er deeltjes boven de grond komen. Dat is eigenlijk heel gek, want wanneer je dan ergens loopt hoor je door de audioguide dat er dus nog steeds resten boven de grond komen. Dan kijk je nog eens goed tussen je voeten en ineens ligt ergens een tand, of zitten er stukjes stof vast in de grond. Allemaal eens bezit van iemand die hier vermoord is.
Volgens mij zijn er hier wel 20 000 mensen systematisch gemarteld en vermoord door het Pol Pot regime. Mannen, vrouwen, zelfs kinderen baby’s en zwangere vrouwen. Op de audioguide kon je ook verhalen horen van nabestaanden, het was bijna niet aan te horen.
Het eind van de tour leidde je naar de Gedenkstupa, waar ongeveer 8 000 schedels te zien waren. Soms kon je goed zien hoe diegene waarschijnlijk om het leven gekomen is, door gaten en inkervingen in de schedel.
Adem-in en adem-uit, terug naar Vanna en zijn tuktuk. Onderweg vertelde hij nog vanalles over het Rode Khmer regime toentertijd. Hij kon het zich ook nog goed herinneren. Iedereen werd uit PP weggedreven, want op het platteland buiten PP had men meer controle op je en kon je minder makkelijk onderduiken of vluchten. Hij vertelde dat men, hij ook als jonge jongen, op het land moest werken en dan veel te weinig voedsel kreeg. Je werd zwak en moest dan wel gehoorzamen aan de man met het geweer. Zo werd het hele volk onderdrukt. Het aller ergste vond hij zelf nog dat dit zijn eigen volk was, dat het eigen volk vermoordde. Hij vond het onbegrijpelijk dat de vijand zijn buurman kon zijn.

De heftige Cambodjaanse geschiedenisles van die dag was nog niet voorbij, want van de Killing Fields reden we terug naar PP en bezochten we de S-21 Prison. Een voormalige school die tijdens het regime van de rode Khmer gebruikt werd als gevangens. Men bleef hier trouwens niet heel lang, ze werden binnen gebracht, verhoord, gemarteld en vaak al vermoord voordat ze de gevangenis verlieten. En als ze de gevangenis al levend verlieten, dan was dat op transport naar de Killing Fields.
Duizenden foto’s van alle gevangenen hingen in en kamer aan een wand, de Rode Khmer hield (net als de nazi’s) ontzettend nauwkeurig bij wie er in hun gevangenis zat. Zelfs foto’s van overledenen, dat was heftig. Een verschrikkelijke tijd voor Cambodja, in ongeveer 3 jaar (precieze tijd?) vermoordde het regime onder leiding van Pol Pot 3 miljoen mensen op een bevolking van 8 miljoen.
Toen we met Vanna naar het hotel reden, zijn we maar even op bed gaan liggen. Dat was ons het dagje wel...

We zijn ook nog een dag naar wat markten geweest. In PP heb je allerlei grote overdekte hallen waar je vanalles, dan niet alles, kan kopen. We bezochten eerst de Russian Market (geen idee waarom deze zo heet) waar we een nieuw SD-kaartje kochten, hopelijk veilig want onze andere 2 kaartjes en 2 USBsticks zijn flink besmet met virussen, dus die moeten we binnenkort even naar een dokter sturen. Vervolgens naar het enorme Central Market. Je kon er weer vanalles kopen en zien. Wij kochten een nieuwe zonnebril en een colaatje, maar je zou je eigenlijk helemaal lens willen shoppen!

De rest van de dagen in PP hebben we heel lui doorgebracht, wasje doen en het balkonnetje heel huiselijk decoreren met onze frissen kleding, lekker lezen in de zon, planning maken voor Thailand, kleine ‘moeten we nog doen’ dingetjes etc. Met andere woorden, lui. Maar we genoten er volop van en het was ook wel fijn om even dingen te organiseren (als ik thuis was zou dit gelijk staan aan een dagje lekker boodschappen doen, huis poetsen, wassen draaien...huisvrouwtje spelen, heerlijk!) Aangezien met name ik dit eens in de zoveel tijd even uit mijn systeem moet hebben (vrouwelijk instinct?) was het heel fijn dat ik dat hier even kon doen. Lekker rommelen en prutsen.
Overdag was het vaak flink warm en dus besloten we op een zondag eens lekker naar een chique hotel met zwembad te gaan. Voor een kleine entrancefee hebben we heerlijk de hele dag in de zon gelegen aan het zwembad van hotel Cambodiana. Genieten!
Die avond zijn we ook heerlijk uiteten gegaan bij “Shabu Shabu & Sushi buffet” (een cadeautje van Ernst, de vader van Bob, want hij was jarig). Wat hebben we lopen smullen. Shabu shabu is steamboaten, je krijgt een pan soep op een inductieplaat voor je en om je heen komt op een lopende band allerlei lekkers voorbij dat je eraf kan pakken en in die soep kan koken. Allerlei groentes, visjes, beef, kip, gekke onbekende dingen, vissenkoppen, orgaanvlees en rariteiten. De laatste paar hebben we overgeslagen. Bob deed zich met name te goed aan de kip, terwijl ik af en toe een heerlijk visje van de band pikte en ook vaak aan het sushibuffet te vinden was. Was ik even kwijt? Oh, dan was ik vast weer bij het sushibuffet hoor! Wat een smulavond! We zijn letterlijk naar buiten gerold, we konden niet meer...

Toen we op 10 April dan eindelijk ons Thaise visum kregen, zouden we diezelfde avond om 12 u vertrekken naar Siem Reap. Omdat we al vroeg moesten uitchecken lieten we onze tassen achter bij de receptie en zij we lekker een stukje door PP gaan wandelen. We wilden die dag het National Palace bezoeken, maar dat was juist op die dag dicht... Toen maar terug voor een lunch en achter de PC, want we moesten het visum gaan regelen voor Australie. We hebben namelijk een ticket geboekt naar Sydney en nu hebben we nog het “working holiday visum” nodig. We moeten nog een en ander uitzoeken, maar we vliegen sowieso 27 juni en we hopen hard te kunnen werken op een boerderij om genoeg geld te verdienen om in Nederland een beginnetje te kunnen maken aan ons leven na de reis. We vinden het allebei erg spannend en we zijn benieuwd hoe dat avontuur zal aflopen, daarover natuurlijk later meer.

Rond 23.00u werden we die avond opgehaald om naar Siem Reap te reizen. Daar kwamen we vroeg in de morgen aan. We vonden vrij snel een prima hotel en hebben die dag met name goed de slaap ingehaald die we in de bus niet gehad hadden. Die avond lekker door SR gelopen een heel schattig maar enorm toeristisch stadje. Dat komt met name doordat de nummer 1 attractie van Cambodja, de tempels van Ankor Wat, vlakbij SR liggen.
Die ochtend nadat we aankwamen ging om 04.30 de wekker, want ook wij zouden de zonsopgang zien bij Ankor Wat. Het was druk en toeristisch, maar ontzettend prachtig. We liepen met grote ogen door het enorme tempelcomplex van Ankor Wat en dit was nog maar 1 (de bekendste) van de hele velen! Je kan tickets kopen voor 3 dagen, maar Bob en ik waren al heel tevreden met een kleine tour langs de highlights. Ankor Wat, Ankor Thom, Ta Phrom, Bayon, Terrace of elephants e.d. Dit noemen ze een minitour, maar je bent toch 8 uur onderweg met de tuktuk racend door het complex, tempel in tempel uit in die zinderende hitte en ondertusen alle vendors van je afslaand. Begrijp me niet verkeerd, het was prachtig!
Toen we terug naar SR tukten was het pas 13.00 , maar wij waren helemaal op. Maar wat een prachtige tempels. Met name de Ta Phrom tempel, waar ook Tomb Raider is opgenomen, was prachtig. Zo hebben de ruines er waarschijnlijk uitgezien toen ze werden ontdekt. Bergen met puin van afgebrokkelde muren, eeuwenoude bomen waarvan de wortels zich een weg banen tussen de stenen door.

Terug in SR lekker rond gelopen en een voetmassage genomen, dat hadden we wel even nodig!
Ook nog een ticket geboekt naar Bangkok, hetgeen moeilijk was in verband met Khmer Newyear. Toch nog iemand gevonden die naar Bangkok reed, deze vertrok alleen pas om 02.30u ’s nachts. Dat was wel weer leuk, want om 11.30u moesten we uitchecken...wat gaan we dan eens doen? We zijn eerst naar de Old Market gegaan om lekker te struinen, maar die was natuurlijk weer niet veel anders dan de markten in PP. Vervolgens hebben we ieder een fiets gehuurd en hebben we een heuse avontuurlijke fietstocht gemaakt. We wilden graag het grote Tonle Sap meer zien en dat zou ‘vlakbij’ SR moeten liggen... We hebben 12 km gefietst richting het meer, dwars door landelijk en echt Cambodja. Bussen vol toeristen passeerden ons, en wij lekker op de fiets. Maar waar bleef dat meer nou toch? Na ongeveer 1,5/2 uur (onderweg kwamen we nog een krokodillenfarm tegen waar we even zijn gaan kijken, heeeel eng maar wel leuk!) kwamen we aan bij een vlakte van waaruit bootjes vertrokken richting het grote meer. Het grote meer zelf was nergens te bekennen. Beetje een anti-climax na zo’n tocht over het Cambodjaanse plattenland met haar plachtig bekuilde wegdek. De tickets voor de boot waren $20 p.p.! Dat is evenveel als entree voor de tempels van Ankor. Die boot lieten we dan ook letterlijk en spreekwoordelijk varen. Toen maar weer terug...wel goed voor de spieren! Iedereen was al volop aan het feesten voor nieuwjaar, we zijn een paar keer uitgenodigd om mee te vieren, maar helaas werd het al donker en zonder licht fietsen is niet heel veilig. Men lag sowieo al 1 fles zelfgestookte alcohol voor en had het prima naar de zin, ook zonder ons!

Natuurlijk had die bus naar Bangkok die nacht een uur vertraging, dus we reden rond 03.40u weg uit SR, weg uit Cambodja.
Het zou weer een heerlijke slapeloze nachtrit worden, maar daarover meer in de volgende aflevering van onze spannende soap.

Voor nu, een dikke zoen voor allemaal!
Liefs van jullie globetrotters